________________
* ૭૧ :
મંત્ર છે, જ્યારે બીજે જવરનાશક છે. સુમુહૂતે દ્રોણે તે ગ્રહણ કર્યા. યેગ્યાવસરે ઉપયોગ કરજે એમ કહી તે મથુરાપુરી ગયે.
અને દ્રોણ ઠગની શોધ કરતે, ભમતે ભમતે ગજપુર નગરે આવ્યા. ત્યાંનું વાતાવરણ ગમગીન હતું. સમસ્ત નગરના લોકો આકુળ-વ્યાકુળ હતા. તે જોઈ તેણે તેનું કારણ પૂછયું. ત્યારે લોકોએ કહ્યું. “અમારા રાજકુમારને મહાવર લાગુ પડે છે. અને નિચેષ્ટ દશામાં છે. તેની વેદનાને ન છરવનાર રાજકુમાર જીવિત ત્યજવા તત્પર બન્યા છે. વળી તે છ માસથી વ્યાધિથી પીડાય છે. તેનું શરીર ક્ષીણ થતું જાય છે. તેને ભોજન ઈછા નષ્ટ થઈ ગઈ છે. તેથી રાજાને વારંવાર જીવન ત્યજી દેવા માટે કહે છે. રાજા પણ પુત્રના દુખે દુખિત છે.
રાજા પુત્રને આશ્વાસન આપવાપૂર્વક કહે છે કે, કુમાર એ વિચાર ન કર. આપણે ઉપાયો કરીએ જેથી થોડા દિવસમાં તું નિરોગી થઈશ તું ધીરતા ધારણ કર. વિષાદને ત્યજી દે. અનેક ઉપાયો કરવા છતાં કોઈ અસર ન થઈ, ત્યારે રાજાએ નગરમાં ઘોષણા કરાવી કે, “જે કુમારના વ્યાધિને દૂર કરશે, તેને રાજા મહાદાન આપશે.”
અને ટૂંક સમયમાં સમસ્ત નગરમાં રાજાને સંદેશ વ્યાપી ગયો. પણ કેઈ મંત્રવાદી ઘાષણ ઝીલવા તૈયાર નથી. ત્યારે ઢેણે બ્રાહ્મણ પાસે પ્રાપ્ત કરેલ મંત્રનું સ્મરણ કર્યું. તે રાજકુલમાં ગયો. ત્યાં રાજપુત્રને જે, મંત્ર બલે તેને
