________________
ચંદનવિલેપન, પવનના વેગથી ચરણમાં કરાતા માલિશથી વેદના નષ્ટ થતા મૃતક જેવી અવસ્થાવાળા તે માણસને ચેતના પ્રાપ્ત થઈ. તેને ફેરની ઉપશાંતિ થઈ ગઈ. તે ચિંતવવા લાગ્યા, આ શું? અહીં મને કેમ સુવડાવ્યું છે? આ પુરુષ શા માટે મારા પગમાં માલિશ કરે છે? વળી આ પુરુષ હાથમાં તલવાર લઈ શું ધ્યાન ધરી રહ્યો છે? આ વિચારણા કરતા સહેજ શરીર ચલાયમાન થયું. તે જોઈ કાપાલિક વિશેષ પ્રકારે ધ્યાનમાં લીન થયે.
અને પેલે દ્રોણ, મંત્ર માહાસ્યથી વિમિત થયેલે, અન્ય વ્યાપારથી વિરામ પામેલો, તેને માલિશ કરવા લાગે. જાગૃત થયેલ માનવ, પિતાના વિનાશને જેતે, ઉપાયરહિત, આત્મરક્ષા માટે કે ધાતુર થઈ તે જ તલવાર ખેંચી લઈ ઉઠો અને દ્રોણ ઉપર પ્રહાર કર્યો. તુર્ત જ આકંદ કરતે તે પૃથ્વીતલ ઉપર પડયો, અને પેલો માયાવી કાપાલિક ભાગી ગયો. વળી તે પુરુષ પણ જલ્દીથી નાશી ગયે. રાત્રી પૂરી થઈ ગઈ.
ગગનગેખે સૂર્યદેવ ડાકિયું કરી રહ્યા હતા. સહસરશિમ પિતાની પ્રભાથી ગગનમંડલને સુશોભિત કરી રહ્યા હતા. પંખીઓ કિલકિલાટ કરતા હતા. સમગ્ર માનવસૃષ્ટિ જાગૃત થયેલી પ્રવૃત્તિમય બની રહી હતી, ત્યાં તે પેલે કાપાલિક કયાંકથી તે સ્થળે આવી ચડયા. તલવારના ઘાથી પીડિત પૃથ્વી પર આળોટતા દ્રણને જે. તમાશાને તેડું ન હોય, જોતજોતામાં તે જનમેદની ઉભરાઈ ગઈ. અને તેઓ કાપાલિકને પૂછવા લાગ્યા. આ શું? આ શું? ત્યારે દંભી તેણે
