________________
= ૧૫ : સંગની પાછળ વિગ ડકિયું કરી જ રહ્યો છે. જન્મ તેને માત અવશ્ય આવે. મૃત્યુના પંજામાંથી કોઈ છુટતું નથી. છતાં માનવ ભૂલે છે અને રોકકળ કરી કર્મબંધન કયે જ જાય છે.
આ બાજુ રાજપુત્ર કેઈ કામ માટે બહાર ગયો હતો, તે પણ થોડીવારમાં આવે. આવતાવેંત રૂદનના અવાજ સાંભળી સ્તબ્ધ બની ગયેઃ અરે ! આ શું ! આ બધા શા માટે રડે છે ? એમ એ વિચારતો હતો, ત્યાં તે કુલપુત્રને મરેલો જે. એ અત્યંત શકાકુલ થઈ હૃદયમાં સંતાપ કરવા લાગ્યો. સ્વજને કુલપુત્રના શરીરને ઠાઠડીમાં બાંધી શ્મશાને લઈ ગયા. ચિતા પ્રદીપ્ત કરી. તેમાં મૂકી ભસ્મીભૂત કરી વીલા મોએ સૌ પાછા ફર્યા.
કુલપુત્રનું સમગ્ર કુટુંબ દુખી થયું. વિશેષમાં રાજપુત્ર વિગના દુઃખથી જર્જરિત શરીરવાળો થયો. ચિંતા-સાગરમાં ડૂબી ગયે. હવે શું કરવું? કાંઈ જ ઉપાય સૂઝતો નથી. તેથી કતવ્યમૂઢ બની નીચીદષ્ટિ નાંખી બેસી રહ્યો.
હવે એ સમયે ઘરની દરથી કોઈ એક પ્રદેશમાંથી ભિક્ષા માટે કોઈ પુરુષ આવ્યો. ઘરનાં સ્વજનેને રડતાં જોઈએ પૂછવા લાગેઃ અરે ભાઈ! શું થયું છે? આમ શા માટે રડે છે ?
“ઘરનાયક શાકિની દોષથી મૃત્યુ પામ્યો છે” એમ સામેથી જવાબ મળ્યો, ત્યારે પરદેશીએ કહ્યું, “જે એમ જ છે, તે શોક કરવા યોગ્ય નથી. પણ મહાપુરુષાર્થ કરવા જેવો છે !”
