________________
: ૧૮૬ :
ત્યારે નંદે કહ્યુ', સારૂ' બેટા, સારૂં બેટા, આ બધું જાણવા બૃહસ્પતિ સમાન કાણુ સમર્થ થાય ? આ પ્રમાણે વિચારણા કરી સ્વસ્થ શરીરવાળા થઇ વિધિના ખેલને જોતા અખ’ડ પ્રયાણ વડે વસ‘તપુરનગરે પહેાંચ્યા, ત્યાં રાજાએ સન્માન કર્યુ” નગર લાકાએ બહુમાન આપ્યુ. તેઓ ફરીથી પહેલાની જેમ સઘળા કાર્ય કરવા લાગ્યા.
હવે આ બાજી' રાત્રિ વ્યતીત થઈ ગઈ, નિદ્રાધીન સાથ વાહ જાગૃત થયા. આજીખાજી નદ-કંદને જોયા નહીં તેથી તેએની ભાળ સ'ભાળ કાઢવા નગરમાં ભટકવા લાગ્યા. પણ કાંયથી તેમના સમાચાર મળ્યા નહીં. એટલે વિષાદ પામેલેા તે વિચારવા લાગ્યા. તે લેાકેા કયાં ગયા? ક રહ્યા હશે ? અથવા તા કેાઈ ચારા વડે પરદેશી જાણી કારાગૃહમાં તે નાંખ્યા નથી ને? એમ કુવિકા કરવા લાગ્યા. પણ આવાસમાં તેમના સામાન વગેરે નહિ જણાતા તેણે વિચાયુ.. ખરેખર ! લાભખુદ્ધિથી જ તે લેાકેા નિધાનને લઈને પલાયન થઈ ગયા હશે. માટે ચાલ, નિધાનસ્થાન સમીપે જઈ તેની ખાત્રી કરૂં. ત્યારબાદ તે નિધાનભૂમિએ ગયા. ચારે બાજુ અલિ-કુસુમ પડેલા જોયા. નિધાન રહિત ભૂમિ જોઇ તરત જ કદના માયા-કપટને જાણી અત્યંત સતચિત્તવાળે, ગાંડાની જેમ ચેષ્ટા કરવા લાગ્યાઃ હા! પાપી એવા એણે મને ઠગ્યો ! મારૂ' સવસ્વ લુંટાઈ ગયું ! હવે હું શું કરૂ! મહા સેતાન ! પાક્કા ચાર છે! એની ખેલવાની ચતુરાઇ અને જાળ પાથરવાની શક્તિ જબરી છે ?
