________________
: ૧૭૪ :
ઘુવડ સંચાર કરવા લાગ્યા જ્યારે કાગડાઓ તો તદન ચૂપ જ થઈ ગયા. સૂર્યવિકાસી કમળ નિદ્રા પામી ગયા બ્રહ્મચારી મુનિવરે આવશ્યક ક્રિયા કરવા લાગી ગયા પિતાની વહાલીના વિરહથી ચક્રવાકે રડવા લાગ્યા. સૂર્યના વિયોગથી પૂર્વ દિશા શ્યામવર્ણ થઈ ગઈ અંધકારને દૂર કરવા ઝગઝગાટ કરતા તારા ગણે ગગન અટારીએ ડેકિયું કરવા લાગ્યા
આવા પ્રકારની રાતને સુખે સૂતેલી વસંતસેનાએ પસાર કરી. જીવનમાં વ્યાપેલ અંધકારને ઉલેચવા માટે જ ન હોય, તેવું સ્વમ તે પ્રભાતે નિહાળે છે. ખરેખર જાગ્રત અવસ્થા કરતાં સ્વમકશા રોમાંચક હોય છે. વળી ક્યારેક અનાગતકાળના અગમ-સંકેત સ્વમાવસ્થામાં મળી જતાં હોય છે. તે સ્વમમાં સુંદર આકારવાળા પૂર્ણ કલશને મુખમાં પ્રવેશ કરતે જુએ છે, પણ તે ખાલીખમ? તેથી તેને એક બાજુ હર્ષની લાગણું તો બીજી બાજુ શોકની લાગણી ઉત્પન્ન થાય છે. જાગૃત થયેલી તેણે અમાત્યને સ્વપ્રદર્શનની વાત કરી
તેણે નિશ્ચય કર્યો કે કલશદર્શનથી પુત્રરત્નની પ્રાપ્તિ થશે પણ ખાલી એના જવાબમાં ધનરહિત પુત્રની પ્રાપ્તિ થશે. એ પ્રમાણે નિશ્ચય કર્યો. ત્યારે તેને દેવી-સંકેતની સ્મૃતિ થઈ આવી. દેવતાનું વચન કદી નિષ્ફળ જતું નથી. એમ મનોમન સંક૯પ કરી લીધો. દેવીને કહ્યું : હે પ્રિયા ! દેવીના પ્રસાદથી તને અવશ્ય પુત્રની પ્રાપ્તિ થશે તેમાં સંશય કર નહિ. તમે સ્વમનું ફળ તે કહ્યું એ બરાબર છે પણ ખાલી કળશ દીઠે તેનું શું? તેને તે પ્રત્યુત્તર આપ્યો નહીં.
