________________
: ૧૬૮ :
બેાલાવી ભવિષ્ય પૂછ્યું, મંત્રવાદી પાસે જાપ કરાવ્યેા. મત્રના જંત્રા કરી હાથે બાંધ્યા. અનેક જડી અને મૂળીયા ખાધા. ટૂંકમાં કાઇએ આવી સંતતિ થવાના જે કાંઈ ઉપાય ખતાવ્યા, તે સર્વ કરવામાં આવ્યા. પણ સતાન પ્રાપ્તિ ન થઇ, તે ન જ થઈ! સ`તાનની અસંભાવનાને જોતી, સ્નાન પાન વિલેપનાદિને ત્યાગી, શરીર ઉપર અલકારા પણ ધારણ ન કરતી, ગંદામલીન વચ્ચેાથી શરીરને ઢાંકતી, ચિંતાતુર મસ્તક ઉપર હાથ રાખી પૃથ્વીતલ તરફ અનિમેષ નયને જોતી તે મનમાં દુર્ધ્યાન કરતી હતી. એકવાર રાજભવનથી આવેલા મ`ત્રીએ તેની આવી યાજનક સ્થિતિ નિહાળી. અને પૂછ્યું: તને શું થયુ છે? તારી આવી અવસ્થા શાથી થઈ છે? શું મારા કાઈ અપરાધ થયા છે! કે પરિજને તારી સાર સ`ભાળ લીધી નથી ! અરે વહાલી! ખેલ જે હાય તે મને કહે.
હું
આ પુત્ર! આવી દુષ્ટાવસ્થા પાછળ બીજુ કાઈ જ કારણ નથી. ફકત પેાતાના જ કર્મ છે. કમની ગતિ વિચિત્ર છે મારા કથી જ આવી સ્થિતિ થઇ છે. તેનું નિવારણ ધનના વ્યય કરવાથી કે સામર્થ્ય' ફારવવાથી થઇ શકે તેમ નથી. ત્યારે તેણે કહ્યું: તા પછી આવી ચેષ્ટા અગીકાર કરવાનું તારૂ શું કારણ ? ત્યારે વસતસેનાએ કહ્યું : પુત્રના વિરહથી ખીજુ કાણુ સીદાય ? જેને પુત્ર ન હેાય તે જ અને તે જ મનની સ્થિતિ જાણી શકે. મારે આપશ્રીની કૃપાથી પુત્રનુ` મુખ જોવાની ઈચ્છા છે.
તેણે કહ્યુ : સારૂ એમ જ છે ને? પર`તુ આ બાબતમાં
