________________
: ૧૫ર :
તે હે નરપતિ ! આ તારા બેટા પ્રલાપને ત્યજી દે. તું વિશિષ્ટ માર્ગ સ્વીકાર અને મધ-માંસ પ્રાણઘાતની પ્રવૃતિને છેડી છે. ફક્ત તુચ્છ અને ચેડા સુખ ખાતર ભાવિમાં બહુ દુઃખદાયી ફળને પ્રાપ્ત કરાવનારી પ્રવૃતિને તું આજથી ત્યાગ કર.
સર્વજન પ્રસિદ્ધ, સુખના સાધનભૂત, આગમમાં કહેલ જીવદયા પ્રધાન ધર્મનું સમ્યફ પ્રકારે આચરણ કર. પૂર્વે કરેલ અતિકફલદાયી દુષ્કૃતેની ગહ કર. જે તારા આત્માનું શુભ ઈચ્છતે હોય, પ્રાણું-વધાદિ-હિંસાકારી અનિષ્ટ પ્રવૃત્તિને ત્યાગ કર, વળી જ્વલંત અનિવડે બળેલું વૃક્ષ પાછું પુષ્પ ફલાદિથી સઘન બની જાય છે, પરંતુ દુષ્ટ વચને વડે માણસના હૃદયમાં પડેલો ઘા રૂઝાતું નથી. સત્ય-વાણ જે આનંદ ઉપજાવે છે, તે આનંદ ચંદન કે રત્નની માળા ઉપજાવતી નથી. વળી અસત્ય લેકમાં અવિશ્વાસ ફેલાવે છે. દુર્વાસનાઓને અવકાશ આપે છે. અને ધીરે ધીરે મેટા દોષને જન્મ આપે છે. માટે અસત્ય વચન ઉચ્ચારવું નહીં. સત્ય વગેરે વતે અહિંસારૂપ સરોવરની પાળ સમાન છે, સત્યવ્રતને ભંગ થવાથી અહિંસારૂપ સરોવરની પાળ તૂટી જાય છે. અને અહિંસારૂપ જળ અખલિત પણે વહી જાય છે.
પદ્રવ્યને હરનાર મનુષ્ય ખરેખર પિતાના ધર્મરૂપ બગીચામાં આગ લગાડે છે. પરદ્રવ્ય હરનારને આ જિંદગીમાં સુખ નથી. તેની પરલોકમાં સદગતિ નહીં. વળી બ્રહ્મચર્યરૂપ પ્રદીપમાં બધા દેશે પતંગિયાનું અનુકરણ કરે છે. બ્રહ્મચર્યરૂપ
