________________
કે ૧૫૦ : પાવક જવાળામાં તે કર્મ ઈધન બાળવા લાગે. તેને પિતાની ભૂલ સમજાઈ ગઈ.
પછી સૂરિભગવંતને કહ્યું,” ભગવન્! મારા વડે કેવા પ્રકારની અનર્થ પરંપરા ઉપાર્જન કરાઈ? ત્યારે સૂરિ ભગવંતે કહ્યું: તને અન્ય કોણ કહેવા સમર્થ થાય? તારી ઇચ્છા જ છે તો સાંભળ. જગતમાં જ સંયમીઓની અલબેલી દુનિયામાં વસતા, સંયમી જીવનની સાધના કરનારા, અપ્રમત્તદશાને વરેલા મહાત્માની તે દુષ્ટવચનથી અવગણના કરી છે. તેમના પ્રત્યે તિરસ્કાર વૃત્તિ દાખવી છે. વળી તેઓની અવગણના અને તિરસ્કાર. માંથી ઉદ્ભવેલી ધિક્કારની વૃત્તિથી તે મહાત્માને તાડન-તર્જના કરી છે, તે કારણથી રાજ્ય સંપત્તિથી દૂર ફેંકાય છે. વળી હે મહારાય! અનાર્ય-ચેષ્ટાથી તુચ્છબંધનાદિથી શરીરને પીડા ઉપજાવી તે અપયશ પ્રાપ્ત કર્યો છે. વળી ધર્મ વિરૂદ્ધ આચરણ કરવાથી તું પરકમાં અતિદુઃખની પરંપરાને પ્રાપ્ત કરીશ. તું કહે છે કે, પરલોક નથી, પુણ્ય નથી, પાપ નથી, પણ રાજન ! તું ભૂલે છે. પ્રત્યક્ષપણે તું પુણ્ય-પાપના ફલને અનુભવે છે. છતાં ઉન્મત્તની જેમ શા માટે પ્રલાપ કરે છે ! તપાદિ ક્રિયાનું ફળ કાંઈજ નથી, એમ તારૂં બેસવું પણ અયુક્ત છે. જે તપાદિનું ફળ ન હોય, તે વૈરી એવા તારી સમુખ હું કેવી રીતે બેસી શકું. વળી પરલોક નથી, એમ કહેવું પણ અનુચિત છે. કેમકે જાતિસ્મરણ દ્વારા પૂર્વભવનું સમરણ થાય છે. વળી જીવ અનેક ભાવને અનુભવે છે. તેમાં પણ વ્યભિચાર થશે. માટે તારૂં તે બોલવું અનુચિત છે.
