________________
: ૧૩૯ :
સત્યની પિછાણુ થઈ ગઈ. તેનુ મન વેગીલુ' બન્યું. વાર'વાર પેાતાના આત્માની નિંદા કરવા લાગ્યાઃ ૨ પાપી જીવ ! ઉત્તમકુલમાં જન્મ મળ્યા, ઉત્તમ પુરુષાના ચરિત્રા શ્રવણુ કરવા મળ્યા, છતાં પરસ્ત્રીગમન સન્મુખ થયેલા મારા આત્મા પાતાળમાં કેમ ચાલ્યે ગયા નહિ? અહા વજ્રગ્રંથિ જેવુ કેવુ' મારૂ નિષ્ઠુરપણું! અહા કેવી સદ્ધર્મ નિરપેક્ષતા ! અહા કેવી દુર્ગતિમાં નિવાસ કરવાની લાલસા ! મને ધિક્કાર હા ! ધિક્કાર હા ! !
માત્રના મવનાશિની ખરે જ ભાવનાની પ્રખળતાએ, ધિક્કારની લાગણીમાંથી સર્જા તી વૈરાગ્ય-ભાવનાના મળે સ`વેગી અનેલા રાજપુત્રે ત્યાં જપ'ચમુષ્ટિ લેાચ કર્યાં. નામ-ગામ વેશન' પરિવર્તન કર્યું. દેવતાએ અર્પિત મુનિવેષ ધારણ કરી રાજમદિરને ત્યજી અન"તકેતુ મહિષ બની ગયા. એકાએક પુત્રને અણુગાર, યાગી બનેલા જોઈ ચરણમાં પડવાપૂર્વક વિદ્યાધરેશ્વરે કહ્યુંઃ વત્સ ! અમને જણાવ્યા વિના એકાએક તે આ શું કર્યું...! મેરૂપ તને ઉપાડવા સમાન, હાથથી સમુદ્ર તરવા સમાન, તીક્ષ્ણ તલવારની ધાર ઉપર ચાલવા સમાન, અતિદુષ્કર ચૌવનવયમાં વ્રતગ્રહણ કરવાનુ` તે કેમ આર ́લ્યું ! વળી વત્સ! શુ' તું જાણતા નથી કે, ઇંદ્રિયના વિષયે જીતવા દુષ્કર છે. ઇંદ્રિયાનું દમન મહાકઠિન છે. અને દુઃખે કરીને તેનું સ ́રક્ષણ કરી શકાય છે. તેવી આપદાઓને સામને કરવા પડશે, ક્યાયરૂપી ભીલના ભાલાઓના પ્રતિક્ષણ સામના કરવા પડશે. માટે હે વત્સ ! થોડા કાળ ગૃહસ્થપણામાં તપાદિ
'
""
