________________
૧૩૪ :
પ્રજન? શું મારા આત્માને ઝાડ સાથે બાંધી જીવનલીલા સંકેલી લઉં? અથવા પર્વત ઉપરથી ઝંપાપાત કરી મારા આત્માને ત્યજી દઉં. આ પ્રમાણે બોલતી પદ્માને રાજપુત્રે જોઈ અને એણે મધુરવાણીથી આશ્વાસન આપ્યું.
મારી વહાલીને મેં પવન નાંખ્યો. ચેતના પ્રાપ્ત થઈ પછી મેં કહ્યું ઃ અરે દેવી! આવું અઘટિત શું આદરી બેઠાં છે? ત્યારે અતકિત મહાવેગકુમારના આગમનને જોઈ અસંભ્રમથી તેની સામું જોવા લાગી, અનેક પ્રકારના રસને અનુભવવા લાગી. વસ્ત્રથી મુખકમલ આચ્છાદિત કર્યું.
હવે તેને જોઈ કુમારે કહ્યું હે પ્રિયા! સંભવડે શું ? તે પાપી, દુરાચારી, ક્યાં ગયો, તે કહે? ત્યારે તેણે કહ્યું : હે પ્રિયતમ! સાંભળ. તેણે મને ખૂબ તાડન-તજના કરી. પિતાને તાબે કરવા ઘણા પ્રયત્ન કર્યા. પણ હું એકની બે ન થઈ. શીલરક્ષા માટે કડક શબ્દથી મેં તેની સામે પડકાર કર્યો કે, અરે પાપી ! ચાલ્યો જા. મહાવેગકુમાર સિવાય કઈ હદયનાથને હું ઈરછતી નથી. જે તું બલાત્કાર કરીશ, તે અગ્નિમાં પ્રવેશ કરીશ અથવા તે તારી સમક્ષ જ મારા પ્રાણને ત્યજીશ શીલવતી નારીના પડકારથી તેનું હદય કંપવા લાગ્યું. તેની કામવાસના શાંત થઈ ગઈ. જીવનનું લક્ષ્યબિંદુ તેણે પ્રાપ્ત કર્યું. એ શીલની પ્રચંડ તાકાતે જ એકવાર યુદ્ધભૂમિમાં ખેલ ખેલાવી, તેને મુનિ જીવનને ખેલાડી બનાવશે. તે આપણે આગળ જોઈશું.
મારા પડકારથી તેમજ શીલના પ્રભાવથી રૂદન કરતી
