________________
: ૧૨૨ :
કરવા તત્પર બનેલ રાજાએ પૂછ્યું': હે ભગવંત તમે શા માટે દુષ્કર તપ વગેરે કરેા છે?
ત્યારે મુનિ ભગવંતે કહ્યું; મહાશય! જ્યારે તું એકલા હાઈશ, ત્યારે કહીશ. ત્યારે રાજાએ કહ્યું ઃ મને જાણવાની પ્રખળ ઇચ્છા છે. મુનિ ભગવંતે કહ્યુ: મહાશય! જો એમ જ છે તા સાંભળ.
પૂર્વે હુ. કુણાલ દેશવાસી દારિદ્રય મૂર્તિ બ્રાહ્મણુ હતા. નજીકમાં રહેલ કુસુમપુરના સમીપતિ ગામના મધ્ય ભાગમાં કાત્યાયનીદેવીની પ્રતિમાની આરાધના કરવા ગયે, મે વીશ
ઉપવાસ કર્યો.
રાત્રિના સમયે કાઈ મહાસત્ત્વશાળી પરંાપકાર-નિષ્ઠ, મહાપુરૂષ કર્યાંકથી ત્યાં આવ્યા તેણે મારૂ સ્વરૂપ જાણી દેવીને વિજ્ઞપ્તિ કરી, અને દેવી વરદાન દેવા તત્પર થઈ. ઇત્યાદિ સર્વાં વૃત્તાંત જાયૈા સત્રિહીન જીવાને કાઇપણ કાર્યની સિદ્ધિ થતી નથી. એમ ભગવતીના વચનથી અને તે અહાપુરૂષના પરાક્રમને જોઈ મારૂ' સત્ત્વ ઉછળ્યુ.. મને સ ઇચ્છિતની પ્રાપ્તિ થઈ. એટલું જ નહિં, પણ અક્ષયસુખ દેવામાં સમ પ્રવજ્યાની પણ પ્રાપ્તિ થઈ.
મુનિના વાર્તાલાપથી રાજા હર્ષિત થયા. અને કહ્યુ . હું સુનિ પુ'ગવ ! તે હું' જ છુ' કે જેણે ભગવતીને વરદાન દેવા વિનતિ કરી હતી. અત્યારે રાજ્યસ`પત્તિને પામી રાજ્યવૈભવને ભાગવી રહ્યો છું.
ત્યારે મુનિ ભગવંતે કહ્યુંઃ સત્ત્વશાળી તેં આવી રાજ્ય
