________________
ગૌણુ કરીને કારણ-કાય મીમાંસા કરવાથી સમ્યક્ એકાન્ત થાય છે અને અન્ય સમવાયાંના અભાવ માનવાથી જ એકાન્ત નિયતિવાદના પ્રસંગ આવે છે, જે મિથ્યા હોવાથી કાઈ પણુ વિચારકને ઈષ્ટ નથી.
મબદ્ઘપર્યાયનું સ્વરૂપ સમજવાથી સહેજ જ જાય જાય છે કે મોક્ષમાગ પ્રગટ કરવા માટે આને સમજવું કેટલું આવશ્યક છે? જિનાગમનુ તળસ્પથી અવગાહન કરવાથી જણાશે કે ક્રમબદ્ધપર્યાય, સમ્યગ્દર્શન, સ્વસ્તૃત, સહજતૃત સમ્યપુષાથ, આદિ બધાં તથ્યા આત્માનુભૂતિની પ્રક્રિયાથી સહજ ગુંથાયેલા છે.
આત્માનુભૂતિ પ્રગટ કરવા માટે નિજ ગૈકાળિક નાયકવભાવમાં તન્મય થવુ અનિવાય' છે અને ક્રમબદ્ધપર્યાયનું સ્વરૂપ સમજીને તૃ તબુદ્ધિના અભાવપૂર્વક જ નાયકભાવમાં તન્મય થઈ શકાય છે. આચાય' અમૃતચંદ્રદેવે સમયસાર ગાથા ૩૦૮-૧૧ ની આત્મખ્યાતિ ટીકામાં ક્રમબદ્ધપરિણમન દ્વારા જ અકર્તા-સ્વભાવની સિદ્ધિ કરી છે, જેને લેખકે પુસ્તકની શરૂઆતમાં જ લીધી છે, અને પ્રશ્નોત્તરખંડમાં વિશેષ સ્પષ્ટ કરી છે.
આ વિષયની ગંભીરતા તથા મહત્ત્વને જોતાં આ વાતની ધણી જ આવશ્યકતા હતી કે જિનાગમમાં ઉપલબ્ધ વસ્તુના ક્રમબદ્ધ પરિણમનની વ્યવસ્થાના આધારે સમ્યપુષાથથી સુમેળ બેસાડતાં આના ઉપર યુક્તિસંગત– વિવેચન પ્રસ્તુત કરવામાં આવે.
એમાં સ ંદેહ નથી કે પ્રસ્તુત કૃતિ ઉપયુક્ત પુછુ ત સફળ થઈ છે. આમાં વિષયને જે લેતાં સુવ્યવસ્થિત શૈલી તથા સરળ ભાષામાં
સર્વાંગીણ અનુશીલન
કર્યુ છે, એના લાભ તા પાઠેક એનું ગંભીર અધ્યયન-મનન દ્વારા જ
ઉઠાવી છે.
આવશ્યક્તાની પૂર્તિમાં જિજ્ઞાસાત્પાદક ઢંગથી
ગંભીર અનુશીલન પછી વિવિધ પ્રશ્નોત્તરા દ્વારા તે વિષયને વધારે
