________________
ના હમ દરસન, ના હમ પરસન,
રસ ન ગંધ કછુ નાંહિ,
આનંદઘન ચેતનમય મૂરત...
‘ના હમ મનસા, ના હમ શબદા, ના હમ તન કી ધરની...’ હું છું શબ્દાતીત, વિચારાતીત, દેહાતીત સંઘટના.
શબ્દો અને વિચારો છે પૌદ્ગલિક, હું છું અપૌદ્ગલિક. મને પુદ્ગલોની શી અસર થાય ? કો'કે કંઈક કહ્યું. એ શબ્દો તો પૌદ્ગલિક હતા, અજ્યોતિર્મય; હું છું જ્યોતિર્મય. મને શબ્દો વડે શું થાય ? હા, મહાપુરુષના શબ્દો પ્યારા, પ્યારા મળે ત્યારે તેમાંથી નિષ્પન્ન થતા માર્ગ ભણી ચાલી શકાય.
જ્યોતિર્મય આત્મા, અજ્યોતિર્મય પૌદ્ગલિક સંઘટના. યાદ આવે શ્રી શીતલજિન સ્તવના : ‘જ્યોતિયું જ્યોત મિલત જબ ધ્યાવે, હોવત નહિ તબ ન્યારા...’ મઝાની વાત આવી અહીં. જ્યોતિર્મય પરમાત્માનું ધ્યાન કરવું છે. શી રીતે કરવું ? જ્યોતિર્મય બનીને જ્યોતિર્મયનું ધ્યાન કરવું એ વિધિ અહીં બતાવી. ‘હોવત નહિ તબ ન્યારા.' તો શાશ્વતીના સ્તરનું મિલન થશે.
જ્યોતિર્મયનું ધ્યાન જ્યોતિર્મય બનીને કરવું એટલે શું ? શબ્દ અજ્યોતિર્મય, વિચાર અજ્યોતિર્મય, દેહ અજ્યોતિર્મય... શબ્દ, વિચાર અને દેહાધ્યાસને પેલે પાર અનુભૂતિના ક્ષેત્રમાં જઈને પ્રભુને મળવાનું.
પ્રભુ પરમ સમતામય છે. સાધક સમભાવની અનુભૂતિમાં જાય ત્યારે એવું બને કે એક બાજુ સમભાવનો સમંદર, બીજી બાજુ (સાધકની બાજુ)
સમાધિ શતક
| 180 -
૧૪૪
