________________
તૃણબિન્દુ પર, કમલિનીના પાંદડા પર પાણીનું ટીપું... સહેજ હવાનો ઝકોરો અને તેનું ભૂમિપતન. આવું ક્ષણભંગુર આ જીવન. અને એ જીવન માટે કેટકેટલાની સાથે કેટકેટલા સંઘર્ષો ! શો અર્થ આનો ?
',
જેની સાથે રમ્યા, મસ્તી કરી, આનંદ માણ્યો; એની રાખ જોઈને પણ મારે જવાનું છે એ વિચાર નથી આવતો. આને શું કહેવું ?
આવું અનુપ્રેક્ષણ ભાવનના સ્તરે ઊતરશે. ભાવન એટલે ઘમ્મરવલોણું. હૃદયમાં ઊંડે સુધી આ વિચાર ઊતરે. આ ભાવન હૃદયકંપ કરી શકે છે. અને એટલે જ ‘શાન્ત-સુધા૨સ' ગ્રન્થ કહે છે : ‘માવય રે! વમિતિમલિનમ્...' ભાઈ! તું ભાવન કર કે શરીર કેવું ગંદું છે... ત્યાં વિન્તય (વિચા૨ ક૨) કે વ્રુદ્યુત (સાંભળો) આવો શબ્દ પ્રયોગ નથી થયો. ભાવય... ચિત્તને ઝંકૃત કરનાર શબ્દ. ભાવન ઊંડું ને ઊંડું ઊતરશે. અને દેહાધ્યાસમાંથી મુક્તિ !
બીજો માર્ગ : પ્રાર્થના – દેહાધ્યાસમુક્તિ. એક હૃદયંગમ પ્રાર્થના છે : પ્રભુ છો ત્રિભુવનનાથ ! દાસ હું તાહરો હો લાલ, કરુણાનિધિ ! અભિલાષ અછે મુજ એ ખરો હો લાલ;
આતમ વસ્તુ સ્વભાવ સદા મુજ સાંભરો હો લાલ, ભાસન વાસન એહ ચરણ ધ્યાને ધરો.. (૨)
કેટલી સરસ પ્રાર્થના ! પ્રભુનાં ચરણોમાં ભક્તે પોતાની ઈચ્છા સાદ૨ રજૂ કરી : આત્મતત્ત્વનો જ વિચાર સતત મારા મનમાં ચાલો !
(૨) પૂ. દેવચન્દ્રજી મહારાજ કૃત શ્રી સુવિધિનાથ જિન સ્તવના.
સમાધિ શતક ૭૫
