________________
જેણે એ મેળવી – શુદ્ધ આત્મસ્વરૂપ કે શુદ્ધ ગુણોની ઝલક - તેણે પોતાની પાસે જ એ ઝાંખીને રાખી... કોઈના કાનમાં એ વાત કહી શકાતી નથી. હા, બીજી વ્યક્તિને જ્યારે અનુભવની તન્મયતા (‘તારી’) પ્રગટે છે, ત્યારે એને એ વાત સમજાય છે.
જોકે, એના પછીની સ્તવનાની કડીમાં નિવેદન આવું આવ્યું : ‘પ્રભુગુણ અનુભવ ચન્દ્રહાસ યું, સો તો ન ૨હે મ્યાનમેં...’ પ્રભુ- ગુણોનો અનુભવ (જે નિજગુણાનુભવ રૂપે છે) તો ચન્દ્રહાસ નામની તલવાર જેવો છે, એ મ્યાનમાં - આવરણમાં રહી શકતો નથી; પ્રકટ થઈ જ જાય છે.
આ જ વાત એમણે ‘શ્રીપાળ રાસ’માં લખી છે : ‘જિનહી પાયા તિનહી છીપાયા, એ પણ એક છે ચિઠો; અનુભવ મેરુ છિપે કિમ મોટો... ?' જેણે મેળવી ઝલક, એણે જ છુપાવી આ તો એક વાર્તા (ચિઠો) છે ખાલી... તમે બીજું બધું કદાચ છુપાવી શકો, મેરુ પર્વતને શી રીતે છુપાવો ? અનુભવ તો છે મેરુ પર્વત જેવો.
બેઉ કેફિયતોનો નિષ્કર્ષ એ નીકળ્યો કે સ્વાનુભૂતિ પામનાર વ્યક્તિ એ અનુભવની વાત કોઈને કહી શકતો નથી; સહુથી મોટી તકલીફ ત્યાં એ છે કે કયા શબ્દોમાં એ વાત કરી શકાય ? એ અનુભૂતિને વર્ણવી શકે તેવા શબ્દો આપણી પાસે નથી.
પણ હા, જેને અનુભવ થયો છે એ વ્યક્તિનું મુખ, એનું અસ્તિત્વ તમને જોતાં આવડે તો તમે પારખી શકો કે એ વ્યક્તિને પ્રાપ્તિ થઈ છે.
સમાધિ શતક ૧૩૭
