________________
બીજો માર્ગ છે ગુરુ દ્વારા પ્રવચન અંજન અંજાવાનો. જેનો ઉલ્લેખ પરમતારક શ્રી ધર્મનાથ પ્રભુની સ્તવનામાં તેઓએ કર્યો છે : ‘પ્રવચન અંજન જો સદ્ગુરુ કરે, દેખે પરમ નિધાન, જિનેશ્વર; હૃદય નયણ નિહાળે જગધણી, મહિમા મેરુ સમાન...' સદ્ગુરુ શિષ્યના હૃદયમાં પ્રવચન અંજન આંજે છે - શક્તિપાત કરે છે, અને એ સાધક હૃદયની આંખો દ્વારા પ્રભુને જોવા લાગે છે.
અહીં સાધકની સજ્જતા કેટલી જોઈએ ?
સાધકના હૃદયમાં પ્રભુમિલનની તડપન અને એ તડપનને મિલનમાં રૂપાન્તરિત કરનાર સદ્ગુરુ પ્રત્યે પૂર્ણ અહોભાવ હોય એટલે એ શક્તિપાત ઝીલવા માટે સજ્જ થયેલ કહેવાય.
આ બન્ને માર્ગો દ્વારા સાધક તદ્દષ્ટિક - પ્રભુદૃષ્ટિક બને છે. અને ‘એ’ને જોયા પછી...? બીજું કંઈ જોવું ગમતું નથી.
આ પ્રભુદૃષ્ટિકતા માટે જોઈશે પ્રભુપરાયણતા. ભગવદ્ગીતા બે મઝાનાં ચરણો પછી ત્રીજા ચરણરૂપે પ્રભુપરાયણતાને મૂકે છે ઃ સંયમ, યોગ, પ્રભુપરાયણતા.(૧)
પહેલું ચરણ : સંયમ.
ઈન્દ્રિયો અને મન સાધકની પાસે છે, પણ તેમનો ઉપયોગ પ્રભુની આજ્ઞા પ્રમાણે જ કરાય, આ છે સંયમ.
(१) संयम्य युक्त आसीत मत्परः । - गीता
સમાધિ શતક
| 1
૧૨૧
