________________
અને આ પૃષ્ઠભૂમિકા પર સ્પર્ધાનુભવ.) પરમપ્રિયનો શબ્દ સ્પર્શ. પરમપ્રિયનો અનુભૂતિ મૂલક સ્પર્શ.
આ સ્પર્શની વાત પૂજ્ય પદ્મવિજય મહારાજ એક સ્તવનામાં કરે છે : ‘આશ ધરીને હું પણ આવ્યો, નિજ કર પીઠ થપેટીએ.' એક ભક્ત બાળકની ઈચ્છા શું હોય ? પ્રભુમા પોતાના હાથ પોતાની પીઠ પર પસવારે.
એ પછીની અનુભૂતિ કેવી હશે ? ‘ત્રણ રતન આપો જ્યે રાખું, નિજ આતમની પેટીએ.’ રત્નત્રયીનું દાન ઈચ્છે છે ભક્ત પ્રભુ પાસેથી. આ જ પ્રભુનો સ્પર્શ. એટલે જ કહેવાયું છે કે જિનગુણ-સ્પર્શ જ છે નિજગુણ-સ્પર્શ. સામી બાજુ, નિજગુણ-સ્પર્શ તે જ જિનગુણ-સ્પર્શ. રત્નત્રયીનો સ્પર્શ. પરમ- સ્પર્શ.
‘એ’ ની આંગળીમાં આંગળી પરોવી ચાલવાનો અનુભવ કેવો તો આસ્વાદ્ય હોઈ શકે ! સુરેશ દલાલ ‘મારી પ્રાર્થનાનો સૂર્ય' માં ભક્ત હૃદયની આ માટેની લાગણીને શબ્દદેહ આપતાં કહે છે : ‘તેં આમ તો અમારા પર અઢળક કૃપા કરી છે, પ્રભુ ! અમને રસ્તો આપ્યો અને ચાલવા માટે ચરણ પણ. પણ તારા વિના એકલા એકલા ચાલવું એ પ્રવાસ નથી પણ નર્યો રઝળપાટ છે. તારો સહવાસ હોય તો આખું જીવન યાત્રા થઈ જાય.'
‘એ’ ના આગમનની પ્રતીક્ષાની ક્ષણોને મમળાવતાં શ્રી સુરેશ દલાલ લખે છે : ‘હું તો તમામ દરવાજા ખોલીને બેઠો છું. ખોલી નાખી છે બધીય બારી. મને ખબર નથી કે તું ક્યાંથી પ્રવેશશે. હું તો બેઠો છું રાહ જોઈને.
(૧) યોગબિન્દુ ગ્રન્થમાં પાંચ ચરણો અપાયાં છે : અધ્યાત્મ, ભાવન, ધ્યાન, સમતા, વૃત્તિસંક્ષય. અહીં ધ્યાનને સ્પર્શજ્ઞાન, સ્પર્ધાનુભૂતિ તરીકે મૂકેલ છે.
સમાધિ શતક
૧૧૬
