________________
( ८७ )
ते वखते आकाशवाणी थइ के - " आवा प्रकारनां पूर्वमा रहेळां रहस्योने तमे लायक नथी माटे चपळता ( प्रयत्न ) करशो नहीं, अन्यथा जीवितनो संशय थशे. " ते सांभळीने सूरि भयने लीधे तेथी विरम्या.
त्यार पछी सूरि विहारना क्रमे अपूर्व एवा पूर्व देशनी पृथ्वी ना नुपुरसमान " कर्मापुर " नामना नगरमा गया. त्यां "देवपाल" नामे राजा राज्य करतो हतो. तेने सूरिए अमृततुल्य सुंदर देशनावडे प्रतिबोध माडीने परम श्रावक बनाव्यो. एकदा सीमाडाना राजाओ भेळा थइने तेनुं राज्य लेवा आव्या ते जोइने चित्तमां भय पामेला देवपाल राजाए गुरु पासे आवी सर्व वृत्तांत निवेदन क. ते सांभळी सूरिए विचार्य के - " आ राजा हजु दमणांज धर्म पाम्यो छे, तेना पासे सैन्य तथा द्रव्य घणुं अल्प छे, तथा अत्यारे अत्यंत दीनताने पाम्यो छे, तेथी आने धर्ममां स्थिर करवा माटे सहाय करवी योग्य छे. " एम विचारीने कार्यना जाण एवा सूरिए सुवर्णसिद्धिना योगथी अगण्य सुवर्ण बनावी आपी, सर्षप विद्याथी घोडेस्वारी उत्पन्न करी दइ, शत्रुओने त्रास पपाडये; तेथी अत्यंत प्रसन्न थइने देवपाल राजाए शत्रुओनुं सर्वस्व लूंटी लइ पोताना जयनो डंको वगडाव्यो. " अहो ! महात्मानी कृपानुं फळ निःसमि छे." त्यार पछी ते राजा सूरिनो अनन्य भक्त थयो, अने तेमने घणा आग्रहपूर्वक चिरकाळ सुधी पोताना नगरमांज राख्या. त्यां सूरि महाराज राजा विगेरेना आग्रहथी हमेशां सुखासनमां बेसी
