________________
( ८५ )
समीपे आव्या. एटले त्यांना सकळ संघे सन्मुख आवीने मोटा उत्सवपूर्वक तेमने नगरप्रवेश कराव्यो. मार्गमां चालतां बंदिजनो सर्वज्ञपुत्रना नामथी तेमनी बिरुदावळी बोळवा लाग्या. ते समये विक्रम राजा हाथी पर बेसी पोताना राजद्वारमाथी - नकिळेला चौटामां सूरिने सामा मळ्या. राजाए " आ सूरि सर्वज्ञपुत्र छे के नहीं ? " तेनी परीक्षा करवा माटे तेमने मनथीज वंदना करी, पण मस्तक नमायुं नहीं, तथा वचनथी पण कांड बोल्या नहीं. ते जाणीने समीपे आवी पहोंचेला सूरए ते राजाने 'धर्मलाभ ' एम मोटा शब्दवडे आशीर्वाद आप्यो. ते वखते राजा कांके - " हे सूरीश्वर ! अमने नमस्कार कर्या विना आपे धर्मलाभ केम आप्यो ? शुं आ धर्मलाभ नम्या विना पण सहेजे मळी शके तेवो (सोंघो) छे ? " त्यारे सूरि वोल्या के - " हे राजा ! आ आशीर्वाद कोटी चिंतामणि रत्नोवडे पण दुर्लभ छे. परंतु अमारी परीक्षा करवा माटे तमे मनथी वंदना करी, तेथी तमने धर्मलाभ आप्यो छे. " ते सांभळीने राजाए प्रसन्न थइ हस्तिपरथी नीचे उतरी सूरिने वंदना करी, अने एक करोड सोनामहोरो मंगावी तेमने भेट करी. गुरु निःसंग होवाथी ग्रहण करी नहीं. तेम राजाए पण दान तरीके कल्पेली होवाथी पाछी राखी नहीं. तेथी संघना आगेवानोए जीर्णोद्धारादिक शुभ कार्योमां तेनो उपयोग कर्यो. राजाना दाननी वहीम ( चोपडामां ) आ प्रमाणे लखाणुं के - "दूरथी उंचा हाथ करीने धर्मलाभनी आशीष आपता सिद्धसेन सूरिने राजाए करोड सोनामहोरो आपी. "
