________________
(८०)
मुशळने मासुक जळवडे सिंचीने-छांटीने तत्काळ नव पल्लवित करी पुष्पवाळु क. अने बोल्या के- “ जे कहेता होय के -आ शुं मुशळने प्रफुक्लित करशे ! तेनुं निराकरण करवा माटे पत्र अन पुष्पवालुं करेलुं आ मुशळ हुं अहीं स्थापन करूं छु; हवे तमे जळकागडानुं शींगडुं इंद्र धनुष जेवडुं थयुं, अग्नि शीतळ थयो, अने वायु कंपरहित थयो इत्यादि जेने जेम रुचे तेम बोलो. आ हुं वृद्धपणामां वादी थयो हुँ,मारी साथ जेने बाद करवो होय ते आवो. " पछी तेणे एवा वादविवाद मोटा मोटा पंडित साथे कर्या के जेथी गरुडनुं नाम सांभळीने सर्पोनी जेम ते वृद्धवादीनुं नाम सांभळीनेज सर्व वादीओ नासी जवा लाग्या. ते मुनि वृद्धवादीना नामथी प्रसिद्ध थया. तेमने गुरुए पोताने स्थाने स्थापन कर्या.
आ समये अवंतिनगरीमां "विक्रम" राजा राज्य करतो हतो. साविक विषे श्रेष्ठ अने परोपकारने विषे एकनिष्ठावाळो हतो. ते राजाने बे सुवर्णपुरुष सिद्ध थया हता, तेथी तेणे पृथ्वीना सर्व मनुष्योने ऋण रहित करी पोतानो संवत प्रवर्ताव्यो हतो. तेणे पोताना कोश [ खजाना ] ना अध्यक्षने आ प्रमाणे आज्ञा आपी हती के
" हे कोशाधिपति ! जे कोइ दीन मनुष्यपर मारी दृष्टि पडे, तेने तारे एक हजार सोनामहोरो आपवी, जेनी साथे हुं कांइ पण भाषण करूं तेने दश हजार आपवी, जेनी वाणी सांभळीने हुं हसुं तेने एक लाख महोरो आपवी, अने जेनापर हुं प्रसन्न थाउं तेने एक करोड महोरो आपवी. ए प्रमाणे सर्वदा मारी आज्ञा छे. " आम विक्रम राजाए
