________________
(५५) भक्षण कर्यु हतुं, तेथी डाबी आंखे काणी छे, एम जाण्यु. मार्गमा उपर बेठेला स्त्री पुरुषे नीचे उतरीने कायिकी ( लघुशंका) करी हती, ते परथी तेनापर स्त्रीपुरुष बेठा छे, एम जाण्यु. जे स्त्री हती तेणे कायिकी करीने उठता बन्ने हाथे पृथ्वीपर थोभो (टेको) दीधो हतो, तेथी ते तरत प्रसववावाळी छे एम जाण्यु. कांटावाळानाना झाड उपर वस्त्रनो छेडो भरायो हशे, तेना राता तांतणा त्यां वळगेला हता, ते परथी ते स्त्रीए रातुं वस्त्र पहेर्यु छ एम जाण्यु. मार्गमां थोडीवार चाली हती, तेमां जमणा पगर्नु पगलं रेतीमां वधारे खुंची गयुं हतुं, ते परथी तेना गर्भमां पुत्र छ एटले पुत्रने प्रसवशे एम जाण्यु. वृद्धा स्त्रीनो पुत्र घेर आव्यो, ए वात में ए परथी जाणी के-जेम घडो पडीने फूटी गयो, ते पृथ्वी ( माटी )माथी उत्पन्न थयो अने पृथ्वीनी साथे मळी गयो, तेम आनो पुत्र पण आ वृद्धाथी उत्पन्न थयेलो छे, ते तेणीने मळवो जोइए, एम धारीने में घेर आब्यानुं कहां." ते सांभळीने तेनी अत्यंत तीक्ष्ण बुद्धिथी हर्ष पामेला गुरुए बीजा शिष्यने कह्यु के-" हे वत्स ! तुं मारे विषे विविध प्रकारनो विनय करतां छतां पण तारुं तेवा प्रकारचें मारा विषे बहुमान नथी, अने आ तो मारा प्रत्ये अत्यंत बहुमान धरावे छे, तेमज तेनी विनयवाळी बुद्धि छे, माटेसारी रीतना बहुमानयुक्त विनय होय, तो ज विद्या फळदायक थाय छे. तेथी आ बाबतमा मारो काइ पण दोष नयी." आ प्रमाणे घणो विनय छतां पण बहुमानवाळाने फळनी सिद्धि थइ अने बहुमान रहितने फळनी आसिद्धि थइ एम समजवु.
