________________
वेलामओनी झुपडी करी हती अने तेमां ते स्त्री रहेली हती. तेथी सर्व वात तत्काळ मळती आवी. पछी ते बन्ने त्यो क्षणवार रह्या, तेटलामा तेणीए पुत्र प्रसव्यो, ते सर्व जोइने बीजो " आणे आ सर्व शी रीते जाण्यु ?" एम विचारीने आश्चर्य पाम्यो, तथा “ में कांड पण जाण्यु नहीं" एम विचारीने खेद पाम्यो. त्यांथी ते बन्ने चालता चालतां न. दीने किनारे गया. ते वखते एक वृद्ध स्त्री पाणी भरवा त्यां आवी. तेणीनो पुत्र परदेश गयो हतो. घणा दिवस थया छतां घेर आव्यो न होतो तेथी तेणीए ते बनेने पूछयु के-" मारो पुत्र क्यारे आवशे ?" आ प्रमाणे पूछतांज तेणीना मस्तकपरथी माटीनो घडो पडी गयो, अने भांगी गयो. ते वखते मंदबुद्धिवाळाए तेणीने कर्जा के-" कोइ प्रश्न पूछे तेज वखते जे कार्य नीपजे ते प्रश्ननो उत्तर थयो एम जाणवू, अथवा ते वखते जेवू कार्य थयुं होय तेना जेवो ज उत्तर थयो जाणवो, अथवा ते वखते जे रूपे कार्य थयु होय ते रूपेतेनो उत्तर जाणवो. ए प्रमाणे सदृशपणावडे सदृश उत्तर जाणवो; आ प्रमाणे निमित्तशास्त्रमा कहलुं छे, तेथी हे वृद्धा ! तारो पुत्र मृत्यु पाम्यो छ, एम जणाय छे." ते सांभळीने बीजो बुद्धिमान बोल्यो के.-“हे भाइ ! एम न बोल. तेणीनो पुत्र घेर ज आव्यो छे." एम कहीने तेणे वृद्धाने कह्यु के-" हे वृद्धा ! तुं तारे घेर जलदी जा. तारो पुत्र घेर आची गयो छे. खोटी शंकामां पडीश नहीं." ते सांभळीने ते वृद्धा हर्ष पामीने तरत ज पोताने घेर गइ, तो त्यां पोतानो पुत्र आवेलो हतो तेने जोयो, अने मा तथा पुत्र स्नेहथी मळ्या. पछी ते बन्ने शिष्योजेटलामां गुरु पासे आव्या तेटलामा घणुं धन तथा धोतीयानो जोटो लइने
