________________
(५२) फळदायक थाय छे. ते विष गौतमपृच्छामा कह्यु छे के-"जे माणस मिथ्या विनयवडे विद्या अथवा ज्ञानने ग्रहण करीने गुरुनी अवगणना करे छे, ते माणसनी विद्या तथा ज्ञान निष्फळ थाय छे. तथा विनयसहित अने गुण करीने युक्त एवो जे माणस गुरुनी पासे बहुमानपूर्वक विद्या ग्रहण करे छ, तेनी ते विद्या सत्वर सफळ थाय छे."
बहुमान उपर बे निमित्तियानी कथा. कोइ एक सिद्धपुत्रनी पासे बे शिष्यो अभ्यास करता हता. बन्ने जणा विनय तथा भक्ति विगरे बराबर करता हता. परंतु ते बन्नेमांथी एकने गुरुने विषे बहुमान हतुं, अने बीजाने तेवू नहोतुं. ते बने अनुक्रमे अष्टांग निमित्त शीखीने हुंशीयार थया. एकदा ते बन्ने घास अने काष्ठ लेवा माटे वनमां गया. मार्गमां पगला जोइने एके कयु के" आगळ हाथी जाय छे. " त्यारे बीजो वोल्यो के-" हाथी जतो नथी, पण हाथणी जाय छे. ते पण डाबी आंखे काणी छे, तेनापर एक स्त्री अने एक पुरुष बेठेला छे, तेमां जे स्त्री छे ते गर्भिणी अने तरत प्रसववाना समयवाळी छे, तेणीए रातुं वस्त्र पहेरेलुं छे, तथा ते थोडी मुदतमां ज पुत्रने प्रसवशे." ते सांभळीने बीजो बोल्यो के-" हे भाइ ! केम आम दीठा-भाळ्या विना संबंधविनानुं बोले छे?" त्यारे ते बोल्यो के-" जे ज्ञान छे ते प्रतीति (खात्री) ना सारवाळु ज होय छे, तेथी मारी कहेली सर्व हकीकत आगळ जणाशे." पछी ते बन्ने केटलीक पृथ्वी आगळ गया, तेटलामा तेमणे ते ज प्रमाणे सर्व जोयु. तथा ते स्त्रीने प्रसवनो समय थयेलो होवाथी त्यां एक
