________________
(४८)
के-"हुँ कुमारी छु, तेथी स्पर्श करवालायक नथी. कहुं छे के" रजस्वला, समान गोत्रवाळी, पोतानी जातथी उंची जातवाळी, पव्रज्या ( दीक्षा) लीधेली, तथा मित्र, राजा अने गुरुनी स्त्री-ए आठ स्त्रीओ गमन ( स्पर्श ) करवालायक नथी." त्यारे उद्यानपाळ बोल्यो के-" तुं जे वखते परणे तेज दिवसे प्रथम मारी पासे तारे आवq." कुमारीए ते वात स्वीकारी अने पोताने घेर गइ. पछी अ. नुक्रमे केटलेक काळे ते कुमारी परणी. रात्रे तेणीए पोतानी प्रतिज्ञा पोताना पतिने कही,त्यारे पतिए तेणीने सत्यवक्ता जाणी माळी पासे जवानी रजा आपी, एटले ते सुवर्ण अने रत्नना अलंकारो धारण करीने उद्यानपाळ पासे जवा चाली. मार्गमां चोरोए तेणीने रोकी. तेमनी पासे सत्य वात जाहेर करी अने “ पाछी वळतां तमे लुंटी लेजो" एम को, त्यारे तेओए तेणीने सत्य प्रतिज्ञावाळी जाणी तथा "पाछी आवशे त्यारे लुंटीशुं" एम धारी तेणीने रजा आपी. आगळ जतां क्षुधाथी कुश थयेला राक्षसे तेणीने रोकी. त्यां पण तेज रीते तेणीए सत्य वात कही एटले तेणे तेणीने छोडी दीधी. अने “पाछी आवशे त्यारे खाइ जइश" एम धारीने त्यांज बेठो. पछी ते स्त्री माळी पासे गइ. माळीए आश्चर्य पामीने तेणीने मातानी जेम नमस्कार करी मुक्त करी. पाछी वळतां राक्षसे अने चोरोए पण तेणीने छोडी दीधी. घेर आवी पतिनी पासे सर्व हकीकत सत्य रीते कही बतावी, थी पतिनी विशेषे मानीती थइ.
आ प्रमाणे कथा कहीने अभयकुमारे सर्व माणसोने पूछयु के
