________________
(४७) ते प्रमाणे कयु. पछी बीजे दिवसे राजसभामां काळीदास माग्यो, त्यारे भोजराजाए कयु के-" कालिदास कविश्रेष्ठ ! कस्मिन् पर्वणि मुंडनम् (हे उत्तम कवि कालीदास ! कया पर्वमा तमे आ मुंडन कराव्यु ? )" ते सांभळीने काळीदासे कह्यु के-"अनश्वा यत्र हेषन्ते तस्मिन् पर्वाण मुंडनम्-जे पर्वमा गधेडा हेषारव करे छे, ते पर्वमों में मुंडन कराव्युं छे." इत्यादि.
प्रातःकाळे चेलणा राणीए आम्रवृक्षपरथी फळ चुटायेला जोइने राजाने जणाव्युं. त्यारे राजाए अभयकुमार मंत्रीने दोलावीने कयु के"जेनी आवी शक्ति छे, ते अंतःपुरमा पण उपद्रव करी शके, माटे सात दिवसमा आ आम्रफळना चोरने प्रगट करजे (हाजर करजे); नहीं तो चोरना जेवो तारो दंड करवामां आवशे." ते सांभळीने अभयकुमारे राजानी आज्ञा स्वीकारी चोरनी शोध करवा मांडी. छेल्ले दिवसे कोइ ठेकाणे पौरलोकोनो मोटो समुदाय एकठो थयो हतो, त्यां अभयकुमारे पोतानी बुद्धिथी 'बृहत्कुमारीनी' कथा कहीने ते चोरने प्रगट कर्यो. ते कथा आप्रमाणे:
बृहत्कुमारीनी कथा. वसंतपुरमां निर्धन "जीर्ण" शेठने "बृहदकुमारी " नामनी अत्यंत स्वरूपवाळी पुत्री हती. ते कुमारी हमेशा कामदेवनी पूजा करवा माटे उद्यानमाथी पुष्पोनी चोरी करती हती तेणीने एक दि. वसे माळीए पुष्प चोरतां जोइ पकडी. अने तेणीना स्वरूपथी मोह पामेला ते ज्यानपाळे भोगमाटे तेणीनी प्रार्थना करी. त्यारे ते बोली
