________________
( ३३ )
धर्मने तेणे अंगीकार कर्यो. अनुक्रमे जेन जेम तेनी धर्ममां परिणति वधवा लागी. तेम तेम श्रुतज्ञान उपर तेनुं बहुमान वृद्धि पामत्रा लाग्ं. शास्त्रनुं श्रवण करवामां अने तेनुं पठन पाठन करवामां ते राजाए एवं तल्लीनपं कर्तुं के जेथी प्रगट एवा सुंदर संगीतना रसमां पग तेरस (आनंद) रहित थयो. बहुश्रुत एवा साधुओने बहुमान आपीने, तथा तेमनो आश्रय लइने, तेमज शास्त्रो लखावत्र तथा ज्ञाननां उजमणां करवां इत्यादि कार्यो करीने तेणे श्रुतज्ञानतुं आराधन कर्यु.
आ प्रमाणे पृथ्वीपाळ राजाए श्रुतनुं आराधन करवाथी दुःसाध्य एवा पण ज्ञानावरणीय कर्मना क्षयने साध्यो. एकदा ते राजा एकाग्र चित्ते श्रुतना अर्थनी अत्यंत भावना करतां मोक्षरूप महेलनी नीसरणी समान क्षपकश्रेणिपर आरुढ थयो. तेज बखते ते राजा लोकालोकने प्रकाश करनारुं केवळज्ञान पाम्यो, अने देवोए तेने मुनिनो वेष आप्यो पछी ते केवळी राजर्षिए पोतानाज अनुभवेला दृष्टांतने स्पष्ट रीते देशनामां कहीने घणा जीवोने श्रुतज्ञानना आराधनमां सावधान कर्या. पछी प्रतिबोध पमाडवालायक भव्य जीवोने पोताना इतिहासवडे प्रतिबोध पमाडीने चिरकाळ सुधी पृथ्वीपर विहार करी ते राजर्षि मोक्षपदने पाम्या. हे भव्य जीवो ! आ रीते श्रुतज्ञाननुं मात्र बहुमान करवाथी पण ते भवे केवळज्ञान तथा मोक्षरूप फळ मळे छे, एम जाणीने श्रुतज्ञाननुं आराधन करवामां अत्यंत मयत्नवाळा थाओ.
॥ इति श्रुताराने पृथ्वीपाल नृप कथा ॥
