________________
( २८ )
इतो तेने जोड़ने कल्पांतकाळना पवनथी समुद्रना कल्लोलनी जेम सर्वे जनो भयभीत थइने क्षोभ पाम्या. ते वखते भयथी संभ्रांत
येलो वर पण जलदीथी उठीने फाळ भरतो नासवा लाग्यो तेवामां तेनो पग सर्पना शरीर परज आन्यो, तेथी रोष पामेलो सर्प तेने डस्यो. अने तरतज ते वर मरण पाम्पो. कां छे के - “ जूदी रीते कार्य करवा धायें होय, पण तेनुं परिणाम तो तेथी जूदुंज आवे छे. केमके कर्मने वश पडेला जीवोने एक क्षणमांज घणां विघ्नो आवे छे. " आवा समयमां आवुं अयोग्य ( अघटित ) थया छतां पण केटलाक मनुष्योने जरा पण वैराग्य थतो नथी. तेवा मनुष्योने धिक्कार छे. त्यारपछी दिव्य नाटकना ध्वनिने सांभळता राजा विगेरे सर्व • मनुष्यो अत्यंत शोकसमूहथी मुनिनी जेम मौन (स्तंभित ) थइ गया. तथा चित्तमां चमत्कार पामीने विचार करवा लाग्यो के - " आ अकस्मात् शुं थयुं ? आ असुरेंद्रना जेवी अथवा सुरेंद्रना जेवी ऋद्धि इती, तेमां आम अकस्मात् शुं बनी गयुं ? " आ प्रमाणे सर्व लोको चित्तमां शोकसाथे चमत्कार पाम्पा. प्रातःकाळे राजाए पोताना सेवकाने मोकलीने नानी कन्याना समाचार मंगाव्या. ते सेवकोए आवीने सर्व वृत्तांत यथार्थ कही बताव्यो. ते सांभळीने राजा अत्यंत बिस्मय, लज्जा अने आतुरताथी पराधीन थइ गयो पछी अनिष्ट वस्तुना भारनी जेम अभिमानना समूहनो त्याग करीने ते राजा पोतानी कन्यानुं सन्मान करवा तैयार थयो अने कर्मनुं प्रधानप मानवा लाग्यो. पछी चंद्रराजाए पोताना जमाइ पृथ्वीपाल राजाने
