________________
( २३ )
आज्ञा आपी के - " नगरमां चोतरफ शोध करी कोइ महादरिद्री, कोढीयो, भीखारी अने रांक पुरुष होय तेने बोलावी लावो. " पछी राजाना हुकमधी चारे तरफ शोध करवाने भमता राजसेवकोए नगरना उपवनमां रहेलो पेलो कोढीयो पुरुष (राजा) जोयो. अर्थात् पूर्वे वर्णन करेला अने देवतानी सहायथी कोढी तेमज दरिद्री थइने बेठेला पृथ्वीपाळ राजाने जोयो. पछी सेवकोए तेने कोइ पण प्रकारे समजावी महा प्रयत्नथी बंधिवाननी जेम राजा पासे लावी उभो राख्यो. ते वखते राजाए ते नानी कन्याने कां के" जो तुं कर्मनेज माने छे, तो तारा कर्मे आपेला आ कोढीया दरिद्री वर वर जेथी तूं केवी कृतार्थ थाय छे, ते अमे जोइशुं. " आ सर्व जाणीने लोकोमा हाहाकार थइ रह्यो, अने तेमनां हृदय कंपवा लाग्या. ते वखते पेलो कोढीयो पण सज्जनपणाने लीघे ते कन्याने परणवा माटे निषेध करवा लाग्यो. तो पण कर्मनेज प्रधान माननारी अत्यंत सच्चयुक्त एवी ते कन्याए पाणिग्रहणनी रीत प्रमाणे ते कोढीयानो हाथ ग्रहण कर्यो. ते वखते ते सभामां बेठेलो एक जोशी आ वरकन्यानो लग्न समय विचारी गुप्त रीते ( मनमां ) बोल्यो के - “ आ समये जेवुं शुभ लग्न वर्ते छे, तेवुं लग्न बार वरसे पण मळवु दुर्लभ छे. माटे आ स्त्री पुरुषने सर्वथा कोइ मोटा देव जेवुं अनुपम सुख प्राप्त थं जोइए ! एम अत्यारना लग्न बलथी जणाय छे. " ते वखते राजाना सख्त हुकमथी कोइथी कांइ पण बोली शकातुं नहोतुं एटले . सौ मौन रह्या. विवाह थया पछी तुरत राजाए ते कोढीया वरने आज्ञा
