________________
( १०३ )
( गाम) आपवामां आवे छे. हवे हाथमां चार श्लोको जेणे राखेला छे एवा ते भिक्षु मरजी होय तो आवे अने मरजी होय तो जाय. १.
आ श्लोक सांभळीने कवींद्रे द्वारपाळ मारफत ज राजाने जणान्युं के–“हे राजा ! आ भिक्षुने आपना दर्शननीज इच्छा छे, द्रव्यनी इच्छा नथी." ते सांभळीने राजाए तेमने पोतानी पासे बोलाव्या, अने तेमने ओळख्या. तेथी सिंहासनपरथी उठीने बहुमानपूर्वक आग्रहथी तमने सिंहासनपर बेसाडी भक्तिपूर्वक राजाए कहां के - " हे पूज्य ! चिरकाळे केम देखाया ? " सूरि बोल्या के - " पृथ्वीने विषे सौधर्मेंद्र समान है राजा ! केवळ धर्मकार्यमा व्यग्र होवाने कीवेज अमे घणे काळे आव्या छीए. हे राजन् ! आ चार श्लोको सांभळो. -
अपूर्वेयं धनुर्विद्या भवता शिक्षिता कुतः । मार्गणौघः समभ्येति गुणो याति दिगन्तरम् ॥१॥
अर्थ- हे राजा ! आप आ अलौकिक धनुर्विद्या क्यांथी शीख्या, के जेथी मार्गणनो समूह तमारी पासे आवे छे अने गुण दिशाओ मां जाय छे ? (तात्पर्य ए छे के- धनुर्विद्यायां मार्गण एटले बाणनो समूह दिशाओमां जवो जोइए, अने गुण एटले धनुष्नी दोरी (पणच ) पासे रहेवी जोइए. तेथी उलटं थवाथी अलौकिक धनुर्विद्या कही. परमार्थ एवो छे के मार्गण एटले भिक्षुकनो समूह पासे आवे छे अने गुण-कीर्त्ति दिशाओ मां जाय छे. एवो गूढ अभिप्राय छे. ) १.
सरस्वती स्थिता वक्त्रे लक्ष्मीः करसरोरुहे ।
