________________
( ९७ )
दुष्कर छे. वळी ते चारित्र पोताना स्वजनोनी अनुमति होय तोज देवाय छे. " ते सांभळीने ते अवंति सुकुमाळ सुर्योदय थया पहेलांज नलिनीगुल्म विमानमां जवा माटे अत्यंत उत्कंठित थयो, तेथी संयम ( चारित्र ) ग्रहण करवा सारु अत्यंत उत्सुक थइने पोतानी जातेज पंचमुष्टिलोच करी तेणे मुनिवेष धारण कर्यो. एटले सूरिए पण तेने विधि प्रमाणे दीक्षा आपी. पछी चारित्र तपना कष्टने सहन करवामां असमर्थ होवाथी सूरिनी आज्ञा लइ, शरीरनी वेदनाने नहीं गणतो, तक्षिण दर्शना अग्रभागवडे बने पग विधावाथी तेमांथी नीकळता लोहीवडे मार्गने कादववाळी करतो ते “ कंथेरिका कुडंग ” नामना स्मशानमां गयो, अने त्यां पादोपगम नामनुं अनशन अंगीकार करी ध्यानमग्न थइने रह्यो . तेना रुधिरना गंधथी आकर्षाने एक नवी प्रसूतिवाळी दुष्ट शियाळणी पोतानां बच्चासहित त्यां आवी. वाघणनी जेवी भयंकर मुखने धारण करती तथा राक्षसीनी जेवी भूखी थली ते तेनुं भक्षण करवा लागी. तेणीए तथा तेणीनां बच्चांए रात्रिना पहेला पहोरमां तेना वे पगर्नु भक्षण कर्यु, बीजा पहोरमां तेना साथळा सुधी भक्षण कर्यु अने श्रीजा पहोरमां तेनुं सघळं उदर भक्षण कर्यु, तोपण ते मुनि लेशमात्र पण कंपायमान थया नहीं. “अहो ! आटलं बधुं सुकुमाळपणुं ( कोमळपणुं ) छतां पण दुःसह महा व्यथा केवी रीते सहन करी ? अहो ! महा साहसिकोमां पण शिरोमणि एवा तेमने धन्य छे. " पछी रात्रीना चोथा पहोरे ते महासत्ववान् अवंतिसुकुमाल साधु काळधर्म पामीने नलिनीगुल्म विमानमां म ६
