________________
तत्थ । तुह सपरिवारस्स वि, पुच्छेइ जिणं पुणो पणओ ॥ १६ ॥ आराहगा व सामिय!, विराहगा अहव किं भविस्सामो। उपदेशामलादिसइ पहू तं मोत्तुं, अन्ने आराहगा साहू ॥ १७ ॥ नत्थि भवियव्वनासोत्ति, चिंतियं तेण मइ सहायमि । जइ सिद्धि साहु
IN आपत्सु दृढविशेषवृत्तौ साहयंति ता किं न पज्जत्तं ॥ १८ ॥ इय सह सएहिं पंचहिं, पत्तो कुंभारकडपुरे सूरी। मग्गे आगच्छंतो, पालगपावेण विनाओ
धर्मतायां INI || १९ ॥ परिभवसंभरणुब्भूयभूरिकोवेणऽणागय चेव । निक्खणिऊणुज्जाणे, तेण विमुक्काणि सत्थाणि ।। २०॥ पवरुज्जाणे ते तंमि ॥१९३॥
स्कंदकाचार्य
कथा। चेव, सूरी समोसरिंसु सुहं । तेसिं वंदणवडियाए, निग्गओ दंडइनरिंदो ॥ २१ ॥ पणमिय पुरो निसन्नस्स तस्स तीसे सहाए सूरिहिं । पारद्धा धम्मकहा, सुहापवाहाणुहारेण ॥ २२ ॥ पडिबुद्धा बुद्धिधणा बहवो पाणी पयावई वि तओ। गुरुगुणगुरुआणंदियचित्तो पत्तो पुरस्संतो ।। २३ ।। अह एगते वुत्तो, पालगपावेण पत्थिवो एवं । तुह पहु! हियचिंताए, किंपि पयंपेमि परमत्थं ॥ २४ ॥ एसोऽवस्सं सूरी, भग्गुविग्गो वयाउ आयाओ। पासंडिगकुक्कुडिओ, तुह पहु। रज्जाऽवहाराय ॥ २५ ॥ कयकवडसाहुवेसो, जोहा सव्वेवि ते सया पंच । तं तत्थ गर्य सत्येहि, मारयिस्संति नीसंका ॥ २६ ।। जइ तुह संदेहो देव !, कोइ ओसारिऊण ते तत्तो। खिइनिक्खए निरिक्खह, सत्थे सयमेव दसेमि ॥ २७ ॥ विहिए तहेव पुहईपहुस्स पयडाणि ताणि जायाणि । चित्ते चमक्किओ अघडमाणघडणाए तीए सो ॥ २८ ॥ “बुड्डइ जलंमि पत्तं, तरइ सिला हुयवहो वि पन्जलइ । तं नत्थि | संविहाणं, संसारे जं न संभवइ ॥ २९ ॥” अपरिच्छियपरमत्थो, परिहीणप्पायपुव्वपुन्नो य । तस्सेव देसं देइ, दंडई दंडणे ताण ॥ ३० ॥ इय सो पाषिय पाविद्वदुटुचिट्ठो निवस्स तस्साणं । परमपओसो तोसं, संपत्तो कालदूओ व्व ॥३१॥ नगरस्स तस्स दूरे, मंडावेऊण घाणएऽणेगे। मुणिमेगेगं परिखिवइ, तत्थ नरए य अप्पाणं ॥ ३२॥ खंदगसूरिसमीवे, सोहिय सव्वेवि सव्वसल्लाई । गुरु धम्मदेसणाए, इय अप्पाणं च भाविति ॥ ३३ ॥ "सारीरमाणसेहिं दुक्खेहिं अभिदुदुयंमि संसारे । सुलहमिणं जीवाणं, जं किल दुक्खेहिं संजोगो ॥ ३४ ॥" कहमन्नहा सुकोसल-महामुणी काउस्सग्गथिरकाओ। वग्घीए सिग्घमवणीए,
|॥१९३॥ पाडिउं भक्खिओ अभओ ॥ ३५ ॥ कह वा उस्सग्गगयस्स, चत्तदंडस्स दंडसाहुस्स । सीसं छिन्नं एमेव, जउण रन्ना सुणेउण
20ezzDEOnePercence
comcPORPOCRACCae