________________
उपदेशमाला विशेषवृत्तिः
॥ ८४ ॥
॥ ६९ ॥ “ जं अज्जिअं समी खल्लएहिं तवनियमबंभवइएहिं । तं माहु कोहकल्लो, उलिंचसु सागपत्तेहिं ॥ ७० ॥ " जइ जलइ जलउ लोए, कुसत्थपवणाहओ कसायग्गी । तं चोजं जं जिणवयणसलिलसित्तो वि पज्जलइ ।। ७१ ।। एमाए देसणासारणीहिं उवसामिऊण सो नीओ। चित्तेण चित्तमहुरो, काऊणं बाहिरुज्जाणे ।। ७२ ।। संलावो जाओ तेसिमेस संलेहगुल्लिहियदेहा । अम्हे तिब्वेण तवेण चैव, जुज्जए अणसणं काउं ॥ ७३ ॥ अन्नह अवस्स मोत्तव्वकायकज्जेण परघरमडता । कस्सइ मच्छरहेऊ, पायछ भविसामो || ७४ ।। मुणिकोवकारणं जाव जोयए ताव चक्किणो कहिओ । केणावि नमुइमंती मुहुं मुहु निम्भच्छिओ हच्छं ॥ ७५ ॥ “ न हु जे जाणंति जई जाणंता जे न जाओ पूइंति । अवमाणयंति जे वा, ते पावा तिन्नि वि कमेण ॥ ७६ ॥ | " सव्वंगोवंगविगाढ-बंधबद्धो करावि नमुई। रायपहाइपहेसुं निवेण नीणाविओ नयरे ॥ ७७ ॥ संतेउरपरिवारो सणकुमारो महामुणिसमवे । पत्तो पाए पणमिय संजमियं दंसए नमुई || ७८ ॥ नियदुच्चरियविवागं, पावो पावेउ एस इय भणिउं । निव्विसओ आणत्तो, मुणिहिं मोयाविओ संतो ।। ७९ ।। " अहमा न चेव कुव्वंति, मज्झिमा इह कुणंति उवयरिया । विरयंति उत्तमा उण, कयावयारेवि उबयारं ।। ८० ।। अंतेउरंपि पणमइ, पाए पाओववेसिणं तेसिं । थीरयणकुंतलालीसुकोमला लुलइ पाए ॥ ८१ ॥ संभूयजई जाओ तप्फासवसाओ साहिलासमणो । फासेण चेव मारइ कंदप्पो तयविसो सप्पो ॥ ८२ ॥ सह नरवइणा तीए गच्छंती कुणेइ स नियाणं । तव विहवाउ इमाओ मह होज्जा एरिसी भज्जा ॥ ८३ ॥ सुणियं कामदुहाए चिंतारयणेण कक्करं किइ । जह कोवि कप्पतरुणा, तणं तहा कयमिमेणावि ||८४|| चित्तेण वज्जरिज्जइ, जइ नाम नियाणमेरिसंपि कयं । मिच्छामि दुक्कडं तहवि देसु लग्गेसु मगंमि ॥ ८५ ॥ पुन्नाणुबंधिपुन्नं, तए कयं आसि दुस्सहतवेहिं । तं चिय अहुणा असुहाणुबंधिजायं नियाणाओ ।। ८६ ।। इय गुरुतरतवकोडी चडिओ किं जासि वच्छ ! मिच्छत्तं । गरुयपयाड पडतो, पावइ सव्वंगभंगंपि ॥८७॥ जिणवयणाऽमयपाणं, विसयविसावेसवेससविणासि । सुपसिद्धं तंपि नियाणकारणं तुज्झ किं कुणिमो ॥ ८८ ॥ वारंवारं वारिजमाणमोहो वि एवमेस मुणि । न नियाणं वज्जइ मयणवेरिणा पाविओ उच्छे ॥ ८९ ॥ कयअणसणनिव्वाहा सोहम्मे दोवि देवलो
ब्रह्मदत्तचक्रिपूर्वभवाः
॥ ८४ ॥