________________
૪૭
તાઝગી બક્ષે છે. પણ! આ બધું મને કયારે કે માતા પિતા સૂર્ય અને ચંદ્ર જેવા અને ત્યારે
જેમ સાનાર સેાનાના ઘાટ ઘડીને અનેક પ્રકારના સુંદર આભૂષણ મનાવે છે. તેમ ચારાશી લાખ જીવા ચેાનીમાં ક્ષમતા અને અનેક પ્રકારના ઘડાયેલા બેહુદા ઘાટવાળા, આત્મા તમારા ત્યાં આવ્યે છે. તે તેના જીવનમાં સયમના સુસંસ્કારી સીચીને તેના સુ ંદર ઘાટ ઘડનાર તમે સેાનાર અનેા. સારા સ’સ્કાર વાળા માનવી રત્નાની ખાણુ છે. કુસ’સ્કારેાના બંધનેાથી જડાએલા માનવી કાળમીંઢ પત્થર જેવા છે.
“ એક પુત્રે નાહીને સ્નાનાગારમાંથી બહાર નીકળતી વખતે જમીન ઉપર ધૂળ અને કચરી પડવો હેાવાથી પેાતાની માતાને કહ્યું કે માતાજી! આ જમીન ઉપર કચરા પડેલા છે. તેનાથી મારા ચેાકખા પગને રજ લાગવાની ભીતી છે તે તમે તમારૂ વજ્ર અહીં પાથરી કે હું સહી સલામત ચાકખા ઓરડામાં જાઉ. માતાએ વસ્ર પાથરીને કહ્યું કે ભાઇ ! તારા પગને કચરા ચાંટશે. તેવી તને ખીક લાગે છે. તેમ તારા આત્માને કર્મના કચરા ન ચાંટે તેવી પણ તું કાળજી વાળા ખનજે.
જેમ આ માતાએ પેાતાના પુત્રને શીખામણ આપી તેમ તમે પણ તમારા સંતાનને કહેજો અને સદ્ભાગે વાળજો.
ઉઘાડું. આસમાન જેવી છત્રછાયા છે. પથરાની પગથાર જેની પથારી છે. શ્રીમતાની ઠાકરા જેને અન્નને બદલે ખાવા મળે. આપત્તિના આંસુ જેના જીવનમાં રાત દિવસ
