________________
શ્રી પ્રમાદરસ્થાનાધ્યયન-૩ર
૩૧૩
-
ભવમધ્યમાં રહે છતાં પણ લેવાતું નથી. જેમ જલમધ્યમાં . રહેવા છતાં કમલદલ જલથી લેવાતું નથી, તેમ અહીં સમજવું.
(५६-थो १० १२७६ थी १२८०) जीहाए रसं गहणं वयंति, तं रागहेउं तु मणुण्णमाहु । तं दोसहेउं अमणुण्णमा हु, समो अ जो तेसु स वीअरागो॥६॥ रसस्स जिहं गहणं वयंति, जीहाए रसं गहणं वयंति । रागस्स हेउं समणुण्णमाहु, दोसस्स हेउं अमणुण्णमाहु ॥६२॥ रसेसु जो गिद्धिमुवेइतिव्वं, अकालिकं पावइ से विणासं । रागाउरे बडिसविभिन्न काए, मच्छे जहा आमिपभोगगिद्धे ॥६॥ जे आवि दोसं समुवेइ तिव्यं, तंसिक्खणे से उ उवेइ दुक्खं । दुदंतदोसेण सपण जंतू, न किंचि रस्सं अवरज्झई से ॥६४॥ एर्गतरत्तो रुइरे रसंमि, अतालिसे से कुणई पोसं । दुक्खस्स संपीलमुवेइ बाले, न लिप्पई तेण मुणी विरागो ॥६५॥ रसाणुगासाणुगए अ जीवे, चराचरे हिसइऽणेगरूवे । चित्तेहिं ते परितावेइ बाले, पीलेइ अत्तगुरू किलिठे ॥६६॥ रसाणुवाए ण परिग्गहेण, उप्पायणे रक्खणसन्निओगे । वए विओगे अ कहिं सुहं से, संभोगकाले अ अतित्तिलाभे ॥६॥ रसे अतित्ते अ परिग्गहे अ, सत्तोवसत्तो न उवेइ तुर्द्धि। . अतुट्टिदोसेण दुही परस्स, लोमाविले आययई अदत्तं ॥६८॥
॥ अष्टभिःकुलकम् ॥