________________
૪૬૮ ]
સ્થાનમાંગસૂત્ર
[ વ્યાખ્યાન
તા સમ્યમાંજ આવે. પર્યાય વિષયમાં આવ્યા તે કઇ વખતે ગબડીએ તેના પત્તો નહિ. ટાવર પરથી પડ્યા તા ાકા નીકળી ગયા. સમ્યત્વ પામ્યું એટલે ટાવર પર ચઢયા. ટાવર પર ચઢેલાએ ખાંચા ધ્યાનમાં રાખવા જેઈએ. જગતના દ્રશ્ર્ચામાં જીવાસ્તિકાય, જીવના અસંખ્યાતા પ્રદેશ, તેમાં એક પ્રદેશને જીવ માનો લોધા કે નિહ ! ઊતર્યાં. માટે કઈ જગા પર આપણું નાકોવતપણું નડશે તે સુધાની લાકડીની બહાર છે. ખાટલે સૂવે ત્યાં લાકડીનું કામ નથી, છતાં સાડમાં, ઓશીકે લગીર ઊભા રહેવા માટે જોઈએ. દરેક પદાથ'માં બુદ્ધિના, હેતુના કે યુકિતના અભાવ લાગે ત્યાં ‘રામેવ સર્જ્ય’ ની લાકડી જોઈએ. આ નિર્ણયની અવસ્થા નથી.
રાણે જગતમાં ન પૈસે માટે ગણધરોએ શું કર્યું?
તત્ત્વ કેટલાં? જીવ અને જીવ એ. જીવ અને જીવમાં તમામ પદાર્થ ઊતરે છે. તિ, ગતિ કેટલી ? કેવલીએ કહી તેટલી એમ કહ્યું તે મિથ્યાત્વ. કારણ જેમાં નિષ્ણુનું સ્થાન હોય તેમાં એમ ખેાથાય નહિ. નિષ્ણુયના સ્થાનમાં કેવલીને ભળાવા તે ઊલટુ' સંદિગ્ધપણ જણાવવાનું છે. જે જિજ્ઞાસાને તૃપ્ત કરવાની ગતિ હતી નાં સદેહમાં ઉતાર્યાં. નિણ્ય કરવાની શકિત હાય તા ત્યાં વિનેશ્વરને કહેલું તે સાચું... એ તે ઊલટુ ખાડામાં ઊતારવાનું નિણૅયને સ્થાન ન હાય ત્યાં એ કહેવાનું. માટે રાગરાગે મિથ્યાત્વને શલ્ય ગણ્યું છે. તે ચક્ષુ જગતમાં ન પેસે તેને માટે પ્રતિમાષ અને પ્રત્રજ્યાની સાથે સૌદ પૂર્વ અને ખાર અગની રચના કરી. આચારાંગ, સૂયગડાંગ અને તાણાંગની રચનારી. ઢાક્ષંગના પાંચમાં ઠાણમાં પાંચ મહાત્રતા ક્યાં. તેમાં પ્રાણાતિપાતવિરમણુથી દુર રહેવાવાળા કેવા થાય, કેમ ખસે તે અંગ્રે
