________________
( २२६ ). अर्द्ध दग्धः थयेला शब सरखा तने जोइ जे स्त्रीयोने जय थतो नथी, तेज स्त्री तमने उत्तर थापे बे. शुं ते स्त्रीयो पृथ्वीने विषे राक्षसीयो न कद्देवाय ? अर्थात् कद्देवाय ते स्त्री मने क्षण करवा यावी बे.' एम मानी तुं मृत्युना जयथी नासी जा, पण त्यां क्षणमात्र रद्दिश नहि. ॥ २१ ॥ मागास्त्वं युवतीगृहेषु सततं विश्वासतां संशयोविश्वासे जनवाच्यता जवति ते न स्यात्पुमर्थं ततः ॥ स्वाध्यानुरतो गुरुक्तवचनं चिते समारोपयन् तिष्ट त्वं विकृतिं पुनर्ब्रजसि चेद्यासि त्वमेव दयम् २२
शब्दार्थः--तुं स्त्रीयोना घरने विषे निरंतर विश्वासपएं न कर. कारण के, विश्वास करवाथी संशय ने लोकमां निंदा थाय तेथ व्हारो काइ पुरुषार्थ थवानो नथी. माटे तुं गुरुनां कहेलां वचनने चित्तमां धारण करी जणवा जणाववामां आसक्त यो बतो रहे. वली जो तुं विकार पाम्यो तो निश्चे नाश पामोश. किं संस्कारशतेन विट् जगति जो कास्मीरजं जायते, किं देहः शुचितां व्रजेदनुदिनं प्रकालनादंजसा ॥ संस्कारो नखदंतवक्रवपुषां साधो त्वया युज्यते, नाकामी किल मंगन प्रिय इति त्वं सार्थकं मा कृथाः!
शब्दार्थ:-दे मुनि ! जगत्मां शेंकको उपायोथी पण शुं विष्टा होय ते कंकु थाय खरुं ? अथवा दमेशां शेंकोवार प्रयत्नवमे धोवाथी शरीर शुं पवित्रपणाने पामे? माटे व्हारे नख नतारखा, दांत साफ करवा, मुख साफ राखवुं अथवा शरीर धोवुं विगेरे संस्कार करवा योग्य नथी ? तो ' तुं शुं अकामी नथी ? अथवा मंकन प्रिय बे ?' ए वचनने तुं सार्थक न कर. ॥ २३ ॥
3
