________________
( १२३ ) तुं पक्यांथी श्राव्यो छाने क्यां जइश? वली तमें परस्पर एक बीजाने जाणता नथी तो पढी ते कुटुंब व्हारुं क्यांथी ? ३१ खणचंगुरे सरोरे, मणुनवे पलसारित्थे ॥ सारं इत्तिमित्तं, जं कीरइ सोहणो धम्मो ॥ ३२ ॥ शब्दार्थः--शरीर क्षणभंगुर अने मनुष्यजव मेघना समूह जेवो बे, जेथी उत्तम धर्म याचरवो एज मात्र सार बे. ३१ (अनुष्टुप् वृत्तम् )
जम्म डुकं जरा दुकं, रोगा य मरणाणि य ॥ अहो डुको हुं संसारे, जत्य की संति जंतुणो ॥ ३३ ॥
शब्दार्थ:-- जन्म संबंधी दुःख, जरावस्था संबंधी दुःख, रो गो ने मरण ए पण दुःखमय बे; माटे या संसारज दुःखरूप बे, जेमां प्राणीयो क्लेश पामे बे. ॥ ३३ ॥ ( श्रार्यावृत्तम् . )
जाव न इंदियहाणी, जाव न जररस्कसी परिफुरइ ॥ जाव न रोगविच्यारा, जाव न मच्चू समुल्लिखई ॥ ३४ ॥
शार्थ:- ज्यां सुधीमां इंद्रियो को थर नथी, ज्यां सुधोमां जरावस्थारूपी राक्षसी प्रगट थर नयो, ज्यां सुधीमां रोगविका रोत्पन्न थया नयी अने ज्यां सुधी मां मृत्यु नदय श्रव्यं नथी, त्यां सुघीमां धर्म साधन करी लेद ॥ ३४ ॥ जद गेदमि पलित्ते, कूवं खणीनं न सक्कए कोइ ॥ तद संपत्ते मरणे, धमो कह कीरए जीव ॥ ३५ ॥
·
शब्दार्थः--जेम घर सलगवा लाग्या पढी कोइ माणस कूंवो खोंदवाने समर्थ थतो नथी, तेम मरण नजीक श्राव्या पक्षी हे जी ब! तुं धर्म शोर करी सकीश ? ॥ ३५ ॥