________________
(११६) किं बहुणा जइ वंसि, जीव तुम सासयं सुहं अरुदं ॥ ता पियसु विसयविमुदो, संवेगरसायणं निच्चं ॥ एए॥
शब्दार्थः-वधारे कहेवाथी शुं ? हे जीव ! जो तुं निरोग एवा शाश्वत सुखने वांडतो होय, तो विषयथी विमुख था अने निरंतर संवेग रसायणने पी. ॥ एए॥ ॥ इति श्री इंजियपराजयशतक समाप्तम्.॥
॥श्री वैराग्य शतकम् ॥ संसारंमि असारे, नबि सुहं वाहिवेअणापनरे॥ जाणंतो इद जीवो, न कुण जिणदेसियं धम्मं ॥२॥
शब्दार्थः-असार तेमज व्याधि अने वेदैनाथी भरपूर एवा था संसारमा सुख नथी, एम जाणतो तो जीव जिनराजे कहेला धर्मने श्राचरतो नथी. ॥१॥ अचं कलं परं परारि, पुरिसा चिंतंति अबसंपत्तिं ॥ अंजलिगयंव तोयं, गवंतमाऽऽउं न पिछति ॥२॥
शब्दार्थः- पुरुषो "बाज, काल, पहोर अथवा परार मने धन संपत्ति मलशे." एम विचार करे डे; परंतु अंजलीमा रहेला पाणीनी पेठे गली जतां आयुष्यने नथी जोता.॥२॥ जं कल्ले कायचं, तं अऊ चिय करेद तुरमाणा ॥ बहुविग्चो हु मुहुत्तो, मा अवरएहं पमिकेद ॥ ३ ॥ . शब्दार्थः-हे प्राणीयो! जे काले करवा योग्य होय तेने जट आजेज करो. कारणके, एक मुहर्तमां पण बहु विघ्नो श्रावो प. में, माटे पावता दिवसनी वाट न जून ॥३॥
१ शरीर संबधि.ख, २ मन संबंधि ख.