________________
Dहित चितवनार पुरुष तेवी स्त्रीने द्रथाज त्याग करे ३ ॥ सचं सुअंपि सील, विन्नाणं तह तवंपि वेरग्गं॥ बच्चखणेण सवं, विसयविसेणं जईणंपि ॥७॥
शब्दार्थः-सत्य, श्रुत, शील, विज्ञान, तप तेमज वैराग्य, ए सर्वे मुनिनां पण विषयरूप विषथो करामात्रमा जतां रहे. रे जीव सम विगप्पिय, निमेससुदलालसो कहं मूढ सासयसुहमसमतम, दारिसि ससिसोअरंच जसं ॥१॥
शब्दार्थ:-रे जीव ! पोतानी मतिये कल्पेला श्रने निमेष मात्र-आंख मींचीने उघामीये एटली वार सुखने आपनारा एवा विषय सुखनी लालचमा पमोने हे मूढ ! चंजमा समान उज्वल जशवाला अने जेनां समान जगत्मां बीजुं सुख नथो एवां शा श्वत सुखने तुं केम दारी जायठे ? ॥१॥ पऊखिन विसयअग्गी, चरित्त सारं महिला कसिणंपि॥ सम्मत्तंपि विराहिय, अणंतसंसारियं कुजा॥ न॥
शब्दार्थः--विषयरूप अग्नि प्रजल्यो बतो समस्त चारित्रना सार ने बाले अने समकितने विराधिने अनंतसंसारी पणाने करे . जीसणनवकंतारे, विसमा जीवाण विसय तिन्हा॥ जाए नमिया चजद-रसपुविवि रुखंति हुं निगोए॥३॥
शब्दार्थः-बिहामणी नव अटवीमां जीवोने विषयनी तृष्णा विषम जे.जे तृष्णाए नमायला चौद पूर्वियो पण निगोदमां रुले!
दा विसमा हा विसमा, विसया जीवाण जेहि पनिबंधा॥ हिंमंति नवसमुद्दे, अपंतपुरका पावंता ॥ ४ ॥
शब्दार्थः-हा! हा! विषम एवा विषयोथी जे जीवो बंधाय ला, ते अनंत फुःखने पामता थका नव समुसमां हीमे . ४