________________
પિતાનાં બાલ્યાવસ્થાનાં અમુક વર્ષો બાદ કરીને બાકીની આખી જિંદગી સુધી રાત્રિભૂજન કર્યું જ હેતું. - આવી રીતે તમામ આત્મકલ્યાણભિલાષી પુરૂએ અને શરીરને નિરેગ રાખવાની ઈચ્છા રાખનારાઓએ રસનેન્દ્રિયના વિષયની લેલુપતા ઓછી કરી રાત્રિભોજનને ત્યાગ કરે જોઈએ. વળી હું ન ભૂલતે હેઉં તે, એક વખત સરકારી રીપોર્ટમાં એવું પ્રકાશિત થયું હતું કે બીજા શહેરની અપેક્ષાએ અમદાવાદમાં દારૂને પીવાવાળા ઘણુ મનુષ્ય છે, તેમાં વળી જૈનેની સંખ્યા વધારે. મહાન ખેદને વિષય છે કે જે નગરી ખાસ એક જૈનપુરી ગણાતી હોય અને જ્યાં જૈન મુનિયેની સંખ્યા સારા પ્રમાણમાં હમેશાને માટે હયાતી ધરાવતી જ હોય, ત્યાંના જૈનેને માટે આવાં વચને બહાર આવે, એ શું બેડું લજજાસ્પદ છે? આ બધું શાનું પરિણામ છે? એકજ રસનેન્દ્રિયના વિષયેની લાલચ. જે રસનેન્દ્રિયના વિષયેની લેલુપતા ઓછી હોય, તે જૈન જેવી ઉત્તમ જાતિમાં પણ આ દુરાચાર કદાપિ પ્રવેશ કરી શકે જ નહિ. અહિં મને એક નાનકડું દષ્ટાંત યાદ આવે છે–
એક ભિલ, મહેટા અરણ્યમાં ટાઢ, તડકે, ઝંઝાવાત વિગેરે અનેક કષ્ટને સહન કરતે, અને ચારે પુરૂષાર્થોને બિલકુલ નહિં સમજતાં પશુની માફક આહાર અને મૈથુનાદિનું સેવન કરતે પોતાનું જીવન વ્યતીત કરી રહ્યો હતે. કોઈ એક દિવસે ઘણું કષ્ટ પૂર્વક તેને દ્રવ્યની પ્રાપ્તિ થઈ. આ દ્રવ્યથી તે મઘ અને માંસ લાવીને એક વૃક્ષની નીચે બેસી તેનું ભક્ષણ કરતા હતા. આવા પ્રસંગમાં એક અજગર તેને ગળવા લાગ્યા. જ્યારે અડધે ગળી ચૂકયે ત્યારે તે ભિલ્લ ઘણું કષ્ટ પડવાથી બેભાન થયું. એટલામાં આકાશ માર્ગે ગમન કરતા એક વિદ્યારે તેને જે. તેને કરૂણા ઉત્પન્ન થઈ, તેથી તેણે નીચે આવી અજગરના મુખમાંથી તેને બહાર કાઢી બચાવી લીધું. આવી ભયંકર અવસ્થામાં પણ પેલે ભિલ્લ વિદ્યાધરને કહેવા લાગ્ય“હે સત્પરૂષ! અહિંથી છેડી હર મહારૂં માંસ અને મદ્ય પડેલું છે, તે હને લાવી આપે, તે હું આપની દયાથી તે મઘ માંસનું ભક્ષણ
