________________
(૧૨) કારણથી ઉપર્યુક્ત પદમાં ગુરૂ આજ્ઞાને અધ્યાહાર કરી લેવું પડે છે. એ પ્રમાણે અધ્યાહાર કરી લીધા સિવાય વાક્યને યથાર્થ અર્થ બહાર આવે તેમ નથી.
એવી રીતે કૂર્મપૂરાણનું જ નહિ, પરંતુ અત્યાચ બીજાં એવાં ઘણું વાકયે છે કે તેમાં રાત્રિભેજનને સર્વથા નિષેધ કરેલ છે. જેમ– " अम्भोदपटलच्छन्ने नाश्नन्ति रविमण्डले ।
अस्तंगते तु मुखाना अहो ! भानोः सुसेवकाः" ॥१॥ એ કેટલે બધે આશ્ચર્યને વિષય છે, કે-જે સૂર્ય ભક્ત, જ્યારે સૂર્ય મેઘમંડલથી આચ્છાદિત થઈ જાય છે, ત્યારે ભજન કરતા નથી, તેજ સૂર્યભક્ત સૂર્યની સર્વથા અસ્તદશામાં-એટલે કે રાત્રે ભજન કરતાં અચકાતા નથી. વળી જુઓ –
" ये रात्रौ सर्वदाऽऽहारं वर्जयन्ति सुमेधसः।
તે જોઇવાર પર માન ગાયતે” II ?
જે સત્પષે રાત્રે સર્વદા આહાર કરતા નથી, તે મહાનુભાવેને એક મહીનામાં પંદર ઉપવાસનું ફળ થાય છે.
એક આખે દિવસ, બે સરખે ભાગે વહેંચાયેલું છે. રાત્રિ અને દિવસ. હવે જ્યારે દિવસે ભૂખ્યા રહીને ઉપવાસ અગર વ્રતને માનવામાં આવે છે, તે પછી રાત્રે સર્વથા આહાર પાણી નહિ લેવા વાળા ઉપવાસી અથવા વતી કેમ ન ગણવામાં આવે ? એ હિસાબે હમેશાં આખા દિવસને અડધો ભાગ (રાત્રિને સમય) જે વ્રતી રહે, તેને એક મહિનામાં પંદર ઉપવાસનું ફળ થાય, એ યુક્તિયુક્ત જ છે. એ વિગેરે બાબતે સમજીનેજ, મહાભારતના શાતિપર્વ અને માર્કંડેયાદિ પુરાણમાં રાત્રિભેજનના ત્યાગથી ફેલ અને ત્રિજને કરવાથી પાપ બતાવ્યું છે.
