________________
२२०
बलदेव ( चविहसुर ) के० चार निकायना देवतानी गतिथी आवेला होय छे. तेमज ( हरि अरिहा ) के० वासुदेव अने अरिहंत ( वैमाणिय) के० वैमानिक देवगतिना आवेला (हुति ) के० होय छे. ॥ ३८७ ॥
हरिणो मणुस्स रयणाई, हुति नाणुत्तरेहिं देवेहिं || जहसंभवमुवाओ, हयगयए गिंदिरयणाणं ॥ ३८८ ॥
अर्थ - वली ( हरिणा ) के० वासुदेव अने चक्रवतींना ( मणुस्स रयणाई ) के० मनुष्यरूप पांच रत्न ते ( अणुत्तरेहिं देवेहिं ) के० पांच अनुत्तरना चबेला देवो ( न हुँ त ) के० न होय. तात्पर्य एछे के - वासुदेव वैमानिक देवताथी तथा नरकथी आवेला होय छे. तेमां जा वैमानिकथी आव्या होय ता पांच अनुत्तर विना बीजा स्थानथी आवेला होय छे. वली चक्रवर्तीनां चौद रत्न छे, तेमां चत्रादि सात एकेंद्रिय छे अने पुरोहितादि सात पंचद्रिय छे. तेमां पण हस्ती अने अश्व ए बे तिर्यंच छे. बाकीना पांच मनुष्य छे. ते पांच रत्न सातमी नरक, ते काय, वाउकाय, तिथेच अने मनुष्यगतिथी आवेला न होय, परन्तु जो देवग तिमांथी आवेला होय तो पांच अनुत्तर विना बीजा देव स्थानकथी आवेला जाणवा. तथा (हयगयए गिंदिश्यणाणं) के० हस्ती, अश्व अने एकेंद्रिय सात रत्न ए सर्वनो ( जहसंभवमुववाओं) के० यथा संभवे उत्पत्ति जाणवी. एटले जे स्थानकथी आवेला तिच थता होय ते स्थानकथी आवेला अहिं रत्न पण होय. वली नारका संख्याता आयुष्यवाला तिच तथा मनुष्य अने सहस्रांत देवलाक सुधीना देवता एटला स्थानकथी आवेला जीवो हस्ती तथा अश्व रत्न होय. तेमज संख्याता आयुष्यवाला तिर्येच अने मनुष्य तथा
4
