________________
२४४
ज्ञात्वा सर्वोपभोग्यं प्रसृमरमय तत्कीर्तिपीयूषपूरं नित्यं रक्षाविधानानियतमतितरां मोदते च स्मितेन ॥११॥ ___अर्थः-कविनां काव्य देखीने अमृत हरायु, एम विचारीने देवताओ सदा अमृत पीवानी शंका धरता थका खेद घरे छे. शामाटे जे मृदु सुकोमल छे हृदय जेनुं एवा जे सज्जन ते मस्तक धूणावीने जे सर्वने उपभोग्यपणे प्रसरतुं एवं, कविनी कीर्तिरूप अमृतनुं पूर तथा जेने निरंतर रक्षारूप ढांकणुं अत्यन्तपणे दीधुं छे तेने जाणीने, देखीने हर्ष पामे छे ॥ ११॥ निष्पाद्य श्लोककुंभं निपुणनयमृदा कुंभकाराः कर्वीद्रा दाढ्यं चारोप्यस्मिन् किमपि परिचयात्सत्परीक्षार्कभासाम् पक्कं कुर्वति बादं गुणहरणमतिप्रज्वलदोषदृष्टिज्वालामालाकराले खलजनवचनज्वालजिहे निवेश्य॥१२॥
___ अर्थः-रुडा नयरूप माटीवडे कवीश्वररूपी जे कुंभकार ते श्लोकरूप घडो निपजावे, पछी जेम कुंभकार ते घटने परिचयथी हाथे झाली, टपणे समारी तडके मूके तेम श्लोक घटने परिचय विचारीने पद अक्षर आघापाछा होय तेने समारे एवी रीते तडके मुके; पछी पंडितने देखाडी परिपक्क करे, ते जाणे नीभाडो देखाडे छे. हवे दुर्जन जाणे जे ए पंडित छे, तेथी माहरा गुण हरण थशे, एम बलतो थको पंडितनी जोडेली कलामां दोष काढवानी दृष्टिरूप आगमनी ज्वालानी श्रेणि तेणे करी विकराल एवी पोतानी नजररूप अग्नि, वली ते दुर्जननां जे वचन ते जाणे निंदारूप अग्निनी ज्वाला तेणे करी घडेली जीम ते
