________________
२०२
कृष्णः शोणोऽपि चोपाधे शुद्धः स्फटिको यथा॥ रक्तोद्विष्टस्तथैवात्मा संसर्गात्पुण्यपापयोः ॥१२०॥
अर्थ:-जेम पंथीजनने लुटतां लोक कहेशे जे मार्ग लुटाणो, ए लोक वाक्य छे तेम मूर्ख प्राणी पुद्गल कर्ममा रही जेवी क्रिया करे ते आत्माने विषे माने छे ॥ ११९ ॥ जेम कालो अथवा रातो स्फटिक छे ते उपाधिथी छे, माटे तेने अशुद्ध न कहिये; तेम पुण्य-पापना संयोगथी आत्मा रागीद्वेषी कहेवाय छे ॥ १२० ॥ सेयं नटकला तावद् यावद्विधिकल्पना ॥ __ यदूपं कल्पनातीतं न तु पश्यत्यकल्पकः ॥ १२१ ॥ कल्पनामोहितो जंतुः शुक्लं कृष्णं च पश्यति ।। तस्यां पुनर्विलीनायामशुक्लं कृष्णमीक्षते ॥ १२२ ॥
अर्थ:-जिहां सुधी विविध प्रकारनी कल्पना होय तिहां सुधी ए सर्व नटकलारूप छे, पण कल्पनाये अतीत जे रूप तेने तो जे अकल्प कह्यो होय ते देखे ॥ १२१ ॥ पण कल्पनाये मुंझाणो जे जीव ते तो धोलाने कालुं देखे अने कालाने धोलुं देखे, अने ते कल्पना जेवारे जाय तेवारे तो कालाने कालुंज देखे अने धोलाने धोलुंज देखे ॥ १२२ ॥ तड्यानं सा स्तुतिर्भक्तिः सैवोक्ता परमात्मनः ॥
पुण्यपापविहीनस्य यदपस्यानुचिंतनं ॥ १२३ ॥ शरीररूपलावण्यवप्रच्छत्रध्वजादिभिः॥ वर्णितैर्वीतरागस्य वास्तवी नोपवर्णना ॥ १२४ ॥
