________________
२०१ नैगमव्यवहारौ तु ब्रूतः कर्मादिकर्तृतां ॥
व्यापारः फलपर्यंतः परिदृष्टो यदात्मनः ॥११६ ।। ___ अर्थ:-जेम पाणी वरसे छे ते लोकव्यवहारे धान्य वरसे छे एम कहीए, तेम भावकर्म करतो थको आत्मा पुद्गल कर्मनो कर्ता कहीए ॥ ११५ ।। नैगम अने व्यवहारनयवाला तो कर्मादिकनो कर्ता आत्माने माने छे, जे आत्मानो व्यापार ते फलपर्यंत देखाय छे ।। ११६ ॥ अन्योऽन्यानुगतानां का तदेतदिति वा भिदा ॥
यावचरमपर्यायं यथा पानीयदुग्धयोः ॥ ११७ ॥ नात्मनो विकृतिं दत्ते तदेषा नयकल्पना ॥ शुद्धस्य रजतस्येव शुक्तिधर्मप्रकल्पना ॥ ११८ ॥
अर्थः -परस्पर मल्या एवा जे नय तेने, ( एवो निर्णय यावत् चरमपर्याय छे) परंतु जातिभेद केम जणाय ? जेम दूध अने पाणीना संयोगनी पेठे संग्रह माने नैगमने, अने नैगम माने संग्रहने, ए बे नय मांहोमांहे भले छे एम व्यवहार पण भले छे ॥ ११७ ।। वली शुद्धनयवालो बोले छे के, आत्माने विकार नथी. विकार ए नैगम तथा व्यवहारनयनी कल्पना छे. केनी पेठे ? ते कहे छे. जेम शुद्ध रूपाने छीपनो धर्म कल्पे छे तेनी पेठे जाणवु ॥ ११८ ॥ मुषितत्वं यथा पांथ गतं पथ्युपचर्यते ॥
तथा पुद्गलकर्मस्था विक्रियात्मनि बालिशैः ॥११९।।
