________________
१४१
अर्थ :- जे कर्मने विसर्जे, अकर्मपणुं देखे छे, अने कर्म नथी करतो, अने जाणे छे जे हूं करूं छं, तेने माणसमां बुद्धिवंत कहिये. ते करवापणाना कर्मने अकरवा पणुं देखे छे ते पोते पोताने स्वरूपे छे, एम घणी भंगजाल प्रगटे छे ॥ ३३ ॥ निःकर्म मार्गने विषे नहीं माण्युं, ते अकरबुं थयुं; अने अकरवापणे जे करे छेतेना बे भांगा छे. एम करवाना विचित्र भांगा छे ॥ ३४ ॥
कर्मनैः कर्मवैषम्यमुदासीनो विभावयन् ॥
ज्ञानी न लिप्यते भोगैः पद्मपत्रमिवांभसा ॥ ३५ ॥ पॉपॉकरणमात्राडि न मौनं विचिकित्सया || अनन्यपरमात्मा स्यात् ज्ञानयोगी भवेन्मुनिः || ३६ ||
अर्थ :- उदासी भाववालो विचित्रपणे कर्मनुं विषमपणुं चितवे. जेम कमलपत्र जलमां लेपातुं नथी तेम ज्ञानी पुरुष भोगमां लेपातो नथी ।। ३५ ।। पाप न करवाथी कांइ मुनिपणुं आवतुं नथी, संशय रहितपणे पोतेज ज्ञानयोगमय परमात्मा थाय तेने मुनि कहिये || ३६ ॥
विषयेषु न रागी वा द्वेषी वा मौनमश्नुते ॥
समं रूपं विदंस्तेषु ज्ञानयोगी न लिप्यते ॥ ३७ ॥ सतस्त्वचिंतया यस्याभिसमन्वागता इमे ॥
आत्मवान् ज्ञानवान्वेदधर्मब्रह्ममयो हि सः ||३८||
अर्थ ः– विषयने विषे जेने राग नथी तेम द्वेष पण नथी तेने मुनि कहिये. मध्यस्थपणे रूपादिकने जाणतो जे ज्ञानी योगी ने लेप लागतो नथी ॥ ३७ ॥ जेणे तचनी ओलखाणवडे समता धारण कीधी, तेनेज आत्मानी ओलखाण थई, अने तेज ज्ञानी तथा तेज धर्ममय तथा ब्रह्ममय कहेवाय || ३८ ||
