________________
१२३
अकस्मादेव भवतीत्यलीकं नियतावधेः ॥ कदाचित्कस्य दृष्टत्वाद्वभाषे तार्किकोऽप्यदः ॥ ७९ ॥ हेतुभूतनिषेधानां स्वानुपाख्य विधिर्न च || स्वभाववर्णना नैवमवधेर्नियतत्वतः ॥ ८० ॥
अर्थ: कोइक तो अणचितव्यो अकस्मात् मोक्ष थाय छे एम कहे छे ए पण जूटुं छे. नियत अवधिमर्यादाज छे. जे माटीना पिंडथी घट निपजे छे, ते कदाचित् दी छे तेहने तार्किकशास्त्रवाला कहे छे जे अमुक वखतमांज पूरुं थाशे एवो कांई नियम नथी ॥ ७९ ॥ हेतुभूत मोक्षनो निषेध नथी. पोतानो अनुपकथनीय एटले पोताने बोलवु नही एहवो जे विधि ते पण नथी, अने स्वभाव वर्णन करवुं, स्तुति करवी ते नथी; केमके ए सर्वनी अवधि छे. एटले अवधिएज मोक्ष थाशे, ते माटे मोक्षनुं साधन करवुं ते जुठ्ठे छे, एम कहे छे ॥ ८० ॥ न च सार्वत्रिको मोक्षः संसारस्यापि दर्शनात् ॥
-
न चेदानीं न तद्व्यक्तिर्व्यञ्जको हेतुरेव यत् ॥ ८१ ॥ मोक्षोपायोsस्तु किं त्वस्य निश्चयो नेति चेन्मतं ॥
तत्र रत्नत्रयस्यैव तथाभावविनिश्चयात् ॥ ८२ ॥
अर्थः- सर्वत्र मोक्ष नथी, केमके जे हमणां नथी तेनी प्रगटता पण नथी, अने संसार तो प्रत्यक्ष देखाय छे; माटे जेहनो जे हेतु छे तेज प्रगट नथी, तो तेहनो संशय छे. ॥ ८१ ॥ ॥८१॥ मोक्षनो उपाय छे किंवा नथी १ ए वातनो निश्चय नथी, माटे ए मत पण जूठो छे. मोक्षनो हेतु तो रत्नत्रयनी परे, तेमज भावे निश्चयथी जाणिये ॥ ८२ ॥
