________________
॥२५॥
तद्नार्या तरुणी, सा नर्मदाऽपरतटवासिनि कस्मिंश्चित्पुंसि रता प्रत्यहं निशिघटेन | नर्मदामुत्तीर्य याति ॥ ए॥
नर्तृश्चित्तं रकंती मायाविनी दिवा काकेन्यो बिन्नेमीतिवक्ति ॥ ३० ॥ ततो बतिं कुर्वन्त्यास्तस्या रक्षायै गत्रान् रक्षपालान् दत्ते ॥ ३१ ॥
पाउकेनाऽमुकमाह्वयेत्युक्ता च वक्ति, नाऽहंमनुष्येण समं वक्तुं वेनि, ततःस स्वयमे| वाह्वयति ॥ ३२॥ | तत्रैकेन छात्रेणाऽचिंति, नखट्वेतदार्जवलक्षणं, यतः ॥३३॥
तेनी स्त्री जुवान हती, अने ते नर्मदाने सामे किनारे वसता एवा कोइक पुरुषपर आसक्त हती, तेयी हमेशां रात्रिए घमाने आधारे नर्मदा नदी उतरीने जती हती ॥॥॥
पोताना नारनुं मन राखती थकी ते कपटी स्त्री तेने एम कहेती हती के, दिवसे पण हुं कागमाओयी मरु ॥ ३० ॥
अने तेयी वलिदान करती वेळाए तेणीनी रक्षा माटे ते पाठक निशाळीग्राोने चोकी माटे राखतो हतो ॥ ३१ ॥
वळी ते पाठक ज्यारे तेणीने कहे के, तुं अमुक माणसने बोलाव, त्यारे ते कहेती के, मने मनुष्य साथे बोलवावें आवतुं नयी; पछी ते पाठक पोतेज तेने बोलावतो ॥ ३॥
परी त्यां एक निशाळीए विचार्यु के, आ कंड तेणीनी सरसतानुं बक्षण नयी, केमके ॥ ३३॥
