________________
इत्यादि कामकथानिराक्षिप्तहृदयः प्राह कमनः नगवन् ! क एवमन्यो वेत्ति, नीरसपूर्वसूरिवाग्विषदग्धः पुनरुखलास मे मनस्तरुनवचनामृतसारण्या, नित्यं वंदनां करिष्यामीति प्रतिशुश्रुवे ॥ ३२ए ॥ ततः प्रत्यहमायाति, कदाचिदर्थकथा, कदाचिस्त्रीकथा, कदाचिदिप्रजासविद्याविनोदः, कदाचित् प्रश्नप्रहेलिकादयः, एवं मासोऽत्यगात् ॥ आसन्ने विहारावसरे श्राखा यथाई नियमान् प्रपद्यते, कमलोऽपि गुरून् सविनयमापपृच्छे ॥ ३३० ॥ गुरवः स्माहुः ना विजिहीर्षवो वयं, कमपि नियमं गृहाण, धर्मो हि सारः पुरुषार्थेषु स च संयमसाध्य इत्यादि ॥ ३३१ ॥
श्री उपदेशरत्नाकर
इत्यादिक कामकथाओथी वश थयेलांमनवाळो कमळ कहेवा लाग्यो के, हे जगवन्! आवी आवी (नत्तम बाबत) बीजो कोण जाणी शके ? पूर्वना वन्ने आचायोनी रस विनानी वाणीरूपी विषयी दग्ध थयेg मारुं मनरुपी वृक्ष, आजे
आपना आ वचनोरुपी अमृतनी नहेरयी फरीने प्रफुसित ययुं ; माटे हवे तो हुंआपने हमेशां वांदवा आवीश, एवं तेणे नियम ग्रहण कर्यु ॥ ३२॥ ॥ पडी ते हमेशा त्यां आववा लाग्यों; त्यां कोई दिवसे अर्थकथा, कोइ दिवसे स्त्रीकथा, कोई दिवसे इंद्रजाळ संबंधि विद्याविनोद, तो कोई दिवसे प्रश्नसमश्या, एम एक मास व्यतीत थयो. पठी गुरुमहाराजने विहार करवानो वखत नजदीक आववाथी, श्रावको ययायोग्य नियमो सेवा लाम्या, कमळे पण विन्यपूर्वक गुरुमहाराननी रजा मागी ॥ ३३० ॥ त्यारे गुरुजीए तेने कडं के, हे नद्र ! हवे अमो विहार करवाना बीये, माटे तुं. कंडक नियम ग्रहण कर. केमके, सर्व पुरुषार्थोमां धर्म सारजूत , अने ते संयमयी सधाय ने; इत्यादि ॥ ३३१॥ ।
पए
