________________
-
।१७॥
ततो गुरुदत्तानिमंत्रितवारिणा सिद्धरसेनेव जात्यहेमातिर्नुपदेहोऽनूत, महान् हर्षो जिनधर्मप्रनावना ॥ २६ ॥ प्रातमुरुवंदनायागबन् शालाप्रवेशे स्त्रीकरुणस्वरं शुश्राव भूपः, ततस्तां कंटेश्वरी निशि दृष्टा प्रत्यनिज्ञासीत् ॥ २७ ॥ श्रीगुरुन् प्रसाद्य मंत्रबंधादमोचयच्च, तदन्वष्टादशदेशेषु जीवरक्षातलारक्षतां कुर्वती सा राजन्नवनझारेऽस्थात् ॥ २८ ॥ अथ श्रीकुमारभूपोऽन्यदा वर्षासु श्रीपत्तनप्रतोलीज्यो बहि
निर्गमननियम जग्राह, तं नियमं चरेज्यो ज्ञात्वा गुर्जरदेशनंजनाय गर्जनेशो महानीकः | प्रयाणमकरोत् ॥ श्ए॥
श्री उपदेशरत्नाकर
| पत्री श्रीगुरुमहाराजे आपेक्षा मंत्रेला पाणीवके करीने ते जाणे सिकरसवमे करीने होय नहीं, तेम रा|| जानुं शरीर नत्तम सुवर्ण जेवी कांतिवाळु यइ गयु, अने तेथी मोटो हर्ष तथा जैनधर्मनी मनावना थइ ॥२६॥
मनात गुरुमहाराजने वांदवा माटे ज्यारे राजा आव्यो, त्यारे पौषधशाळामां प्रवेश करती वखते तेणे कोक स्त्रीनो करुणास्वर सांजळयो, तथा रात्रिये जोएली कंटकेश्वरीदेवीने रमती थकी तेणे अोळखी कहामी ॥ २७ ॥ पठी तेणे गुरुमहाराजने प्रसादित करीने तेणीने मंत्र बंधनथी गेमावी, अने ते वार पछी अढारे देशोमा जीवरक्षा माटे चोकी करती थकी ते राजन्नुवनना घारमा रहेवा बागी ॥२॥ हवे एक वखते श्रीकुमारपाळराजाए वर्षाकाळमां पाटणना दरवाजायी बहार नीकळवार्नु नियम लीध, तेना ते नियमने गुप्त मनुष्योथी जाणीने गीजनीना । सुलताने गुजरातदेश नांगवा माटे मोटी सनासहित प्रयाण कर्यु ॥ ७ ॥
